Het voedselbos van Ben en Mia… om langs te ‘fietsen voor je eten’

Sjoukje Dijkstra

In het landelijke gebied tussen Montfoort en Oudewater, net aan de rand van Montfoort, bevindt zich een waar paradijs voor liefhebbers van natuurlijke producten en rustieke landschappen. Het voedselbos van Ben en Mia van Jaarsveld is niet alleen een plek waar de natuur gedijt, maar ook een bron van verse, onbespoten lekkernijen voor iedereen die de tijd neemt om ervan te genieten.

Wandelend door het voedselbos, dat begin maart net ontwaakt uit zijn winterse sluimering, omarmen we de kalme sfeer die hier heerst. Ben en Mia, gepassioneerde tuiniers en eigenaars van dit stukje groen paradijs, verwelkomen ons met open armen. “Dit is toch de mooiste tijd van het jaar”, zegt Ben, wijzend op de knoppen die zich langzaam openen en het landschap kleur geven. “Kijk die bloesem eens!” “Hier hebben we een rustplaatsje”, voegt hij eraan toe, staand bij een idyllisch hoekje tussen de bomen, waar een picknicktafel staat op een stukje nepgras. “Anders groeit het gras te hoog om er te zitten”, verklaart Mia. “Het stuk nepgras heeft ook een voordeel. Daaronder wordt de grond zwart… Daarna halen we het stukje nepgras weg en kun je er wat planten.” “Tussen de boompjes en struiken maaien is wat lastig”, zegt Ben, wijzend op het gras dat opkomt. “Daar is het blote voeten pad dat ook nog wat aandacht en onderhoud verdient.”

Fietsen voor je eten

Met een passie voor eerlijk voedsel en duurzaam leven, nemen Ben en Mia deel aan initiatieven zoals ‘Fietsen voor je eten’, waar fietsers vanaf mei langs hun huis kunnen rijden en producten kunnen kopen uit hun eigen tuin en voedselbos. “Rabarber en peultjes zijn eerst. Dat komt eerst buiten. In mei komt meestal het stalletje weer aan de weg te staan van Fietsen voor je eten”, vertelt Mia, terwijl we langs de plek lopen waar het stalletje zal verschijnen.

Als we verder wandelen, wijzen Ben en Mia trots naar de verschillende elementen van hun voedselbos. “De kleinkinderen hebben daar een eigen stukje land”, vertelt Mia over een klein perceel, waar we voorbijkomen. Een van de kleinsten zei eerst: “Ik wil een notenboom… Nu wilde hij een palmboom”, lacht ze licht vertederd, terwijl ze naar Ben kijkt. “Alles wat je hier ziet, kun je straks weer eten”, voegt Ben toe met een glimlach. De liefde en toewijding die ze in elk detail van hun bos hebben gestoken, is duidelijk voelbaar.

Naast het voorzien van verse producten voor hun eigen consumptie, leveren Ben en Mia ook aan de boerenwinkel Oogst in Woerden, gerund en opgezet door de Montfoortse Ramona van Schalkwijk, die ook haar eigen voedselbos heeft in Montfoort. Deze winkel streeft naar eerlijke producten voor eerlijke prijzen: en Ben en Mia dragen graag bij aan dit streven. “Voor ons is het een leuke hobby, waar we een zakcentje mee bijverdienen”, zegt Ben met een glimlach.

Geurhoekje

De diversiteit van het voedselbos is indrukwekkend. Van abrikozen tot vlierbessen en van hazelnootbomen tot kruiden, elk hoekje onthult een nieuwe verrassing. “Dit moet een ultiem geurhoekje worden met jasmijn en rozen, een explosie aan geuren heb je dan”, vertelt Mia terwijl ze wijst naar een verzameling planten. “En kijk, daar komt ook wat aan die hazelnootboom”, voegt ze toe. “Als hier eenmaal nootjes aan komen, kunnen we er best lekker van eten”, zegt ze.

Naast het voedselbos hebben Ben en Mia ook een bloeiende moestuin waar ze een overvloed aan groenten verbouwen. “Groenten halen we al niet meer uit de supermarkt,” zegt Mia. “De diepvries zit vol. We hoeven geen groenten meer. Zeker niet in plastic”, voegt ze toe met een zorgelijke blik, want ze vindt het maar niks dat er nog zoveel in plastic verpakt wordt.

Maar het voedselbos is meer dan alleen een bron van voedsel; het is ook een toevluchtsoord voor lokale fauna. “We hebben hazen en fazanten rondlopen,” vertelt Ben. Dat de hazen en soms ook de vogels af en toe wat meepikken van hun zelf geteelde heerlijkheden, dat vinden Ben en Mia niet erg. “Eerlijk zullen we alles delen.”

Het is duidelijk dat het voedselbos niet alleen een passie is voor Ben en Mia, maar ook een manier van leven. “We zijn er een aantal uren per week mee bezig,” zegt Ben terwijl hij om zich heen kijkt naar al het groen rondom hen. “Het kost al veel minder tijd dan voorheen. Toen we nog aan de veiling leverden, moesten we ook nog spuiten. Dan was het na het werk, en moest ik nog van alles doen.” Mia zegt: “Gisteren regende het, en bleven we lekker binnen. Nu is het mooi weer en kunnen we lekker buiten zitten”, terwijl ze geniet van de zon op haar gezicht.

Terwijl we afscheid nemen van Ben en Mia en het voedselbos achter ons laten, beseffen we dat dit kleine stukje paradijs niet alleen een bron van voedsel en rust is, maar ook een inspiratie voor een meer verbonden en duurzame manier van leven. En met de belofte van het verse seizoensgebonden aanbod dat binnenkort beschikbaar zal zijn in het stalletje langs de weg, weten we dat dit niet de laatste keer zal zijn dat we het voedselbos van Ben en Mia zullen bezoeken. “Jullie zijn altijd welkom. Bijvoorbeeld als je een rustig plekje nodig hebt om te werken”, zo nodigt Mia uit… De uitnodiging staat. Nu is het wachten nog op het mooie, zomerse weer.