Van stekker naar stopcontact

Aad Kuiper

Dit is geen technisch verhaal, zeker niet, want het gaat over de nieuwste klucht die SjoudKPJ op de planken gaat brengen. Na de voorgaande successen zal ook deze voorstelling ongetwijfeld inslaan als een bom, want als je de gedrevenheid, de passie van deze jonge mensen op de bühne ziet, dan geniet je er alleen al van om daar naar te kijken. Maar ook het drama, want dat is het in zekere zijn, is de moeite waard: hoe mensen - want al is het een klucht, in werkelijkheid kunnen zaken nog ernstiger gaan dan in iemands verbeelding - zichzelf om welke reden dan ook in de nesten kunnen werken, is lachwekkend en droevig tegelijkertijd. Kom het laatste weekend van februari zelf maar kijken in De Klepper.

Witlthohy van Vliet vindt het duidelijk jammer dat het de laatste keer is dat hij mee mag doen, want hij begint er direct over: “Eigenlijk ben ik nu al te oud, want je mag meespelen tot je dertigste, maar gelukkig kreeg ik dispensatie. Ik kwam destijds speciaal bij Sjoud voor het toneel; de eerste keer mocht ik twee zinnen zeggen, maar de het jaar daarna had ik in ‘Culinaire calamiteiten’ al de hoofdrol. En niet alleen het toneelspelen is heel leuk, maar alles bij elkaar is het supergezellig.” Als doel heeft Sjoud al sinds 1965 een sociale omgeving te creëren waarin jongeren elkaar kunnen ontmoeten en door middel van afwisselende activiteiten gezelligheid en plezier kunnen beleven. Daarom doen ze aan toneel, zijn er regelmatig machtige feesten, maar doen ze ook flink mee aan sportevenementen. Duidelijk voor ieders wat wils, maar ongetwijfeld steeds gezellig.

Langzamerhand druppelen ze binnen voor de repetitie: Renate die Dingetje speelt, sorry, Chantal, de verpleegster in de kliniek van plastisch chirurg Marnix, een rol die op het lijf geschreven lijkt van Wilthony. Vervolgens komen een aantal ‘patiënten’ binnendruppelen: Heidi (Mimi, die met overgewicht kampt), Annefleur en David (het acteursechtpaar Dine-Marie en Bastijn) met hun manager Julia, gespeeld door Luca. Dan volgen Maud (Anneleen) en Natasja (Lola), respectievelijk nóg een actrice en een jonge vrouw die graag als pin-up op een kalender wil en Elise, die slechts voor advies komt. Ten slotte komen Martijn als Dirk, die graag een toneelversie van zichzelf wil laten maken en Fay, een oud-speelster die nu met veel plezier de rol van souffleur op zich heeft genomen.

Hard werken voor allemaal

Tijdens het spel komen een aantal gevleugelde uitspraken naar voren. Zo roept plastisch chirurg Marnix uiteraard: ‘tijd is geld’, want tenslotte wil deze man graag veel verdienen en ‘er moet een en ander rechtgezet worden - letterlijk en figuurlijk’ en even later zegt Dingetje, sorry Chantal, na de zoveelste ‘vernedering’ gelukkig ‘ik ben wel goed, maar ik ben niet gek’. Eind september zijn ze met dit stuk aan de slag gegaan. Ze waren er ooit al eens aan begonnen, maar in verband met corona kon dat toen niet doorgaan. Nu hebben ze het opnieuw in hun repertoire opgenomen, maar het blijkt ook voor Marja Verkerk en Ellen van der Klis heel hard werken. Want zij zijn niet alleen regisseur, maar doen ook het kap- en grimewerk. En dat is een enorme klus, want na ‘een behandeling’ door de plastisch chirurg blijkt iemand plots veel slanker of juist met veel rondere vormen door het leven te gaan. Ze moeten ook nu repeteren en straks achter de schermen continu aan de bak.

Het publiek heeft het ook deze keer gemakkelijk: gewoon op 23 of 24 februari naar De Klepper gaan, een kaartje kopen, gaan zitten en … genieten maar.
Zaal open om 19.30 uur en de voorstelling begint om 20.00 uur.