Waarom ik politiek actief ben: Annika Huizinga

Heel veel mensen moeten er niet aan denken om in de politiek te stappen en bijvoorbeeld in de gemeenteraad actief te zijn, maar er zijn gelukkig altijd mensen die hun ideeën graag vertaald zien in daden. Vaak zullen ze ervaren dat er van hun voorstellen niet altijd zo veel terecht komt als ze zouden willen, omdat ze in veel gevallen compromissen moeten sluiten. Toch houden ze stug vol. Wat bezielt ze? Aan enkele leden van elke politieke partij in Oudewater hebben we die vraag voorgelegd. Deze keer een bekentenis van:

Annika Huizinga

Afkomstig uit Drenthe, partner, twee zoontjes, wetenschappelijke opleiding aardwetenschappen, stond zes jaar voor de klas op een middelbare school en begon een webwinkel in wasbare luiers: als overtuigd ‘groene vrouw’ was het haar een doorn in het oog dat jonge moeders gedachteloos tonnen wegwerpluiers weggooien: meermalen daags een één keer gebruikte klomp plastic, papier, celstof hup naar de verbranding, waar onze grootmoeders katoenen luiers gewoon na gebruik in de was deden. De producten van Annika en haar compagnon zijn veel moderner van pasvorm, klittenband in plaats van spelden, en een serieus en veel bewuster alternatief.

Het kwam de voorbije maanden ter sprake in de gemeenteraad, waarin Annika sinds vorig jaar deel uitmaakt van de fractie van de Onafhankelijken. De raad koos in meerderheid voor een nieuw systeem van betalen voor je huishoudelijk afval: oud papier en plastic worden gratis opgehaald, glas kun je gratis in de container doen, kleding kun je gratis kwijt en alleen voor je grijze vuilniszak moet je betalen. Straks telt de stortkoker de grijze zakken die je erin stopt en dan betaal je een bedrag (rond de 5 euro) per stuk, en daar krijg je van de gemeente (of het afvalbedrijf) een rekening voor.

Bij alle bedenkingen rond het systeem werd in de raad het idee voorgesteld om dan ook maar een aparte trechter voor wegwerpluiers te plaatsen omdat het anders voor jonge gezinnen wel wat oneerlijk zou zijn om voor die dagelijkse vracht poep-en-plastic afval te moeten betalen.

Annika: “Het college kwam daarbij met het voorstel een aparte container voor wegwerpluiers in die opzet mee te nemen. Onze fractie heeft twee amendementen ingediend met de overweging om dat juist niet te doen omdat het het gebruik van die dingen faciliteert in plaats van meehelpt het gebruik van eenmalig plastic en verpakkingsmateriaal te verminderen. Ik had mijn webwinkel bij de griffier gemeld en heb om het verwijt van belangenverstrengeling te voorkomen niet meegedaan aan de beraadslagingen over die ‘pampertrechter’ waarover uiteindelijk besproken is dat die er wèl zal komen. Met andere woorden: je doet niks aan de voorkant van het probleem, er wordt zo niet meer, dan toch minstens evenveel plastic gemaakt en verkocht.”

Annika, landelijk lid van Groen Links, is zich zeer bewust van de existentiële problemen van dit tijdsgewricht: milieu en klimaat, bedreiging van het (menselijk) leven op aarde, niets meer en niets minder. Maar: “De natuur wint altijd. Na het uitsterven van de grote reptielen kwam er een volgend tijdperk. De aarde kan als wij weg zijn weer afkoelen. Een volgend leven zal de niches weer innemen.

Alleen: de geologie speelt zich af op een tijdschaal van miljoenen jaren, ons dagelijks leven op een tijdschaal uitgedrukt in seconden en minuten, zie de dagelijkse stroom berichtgeving op je telefoon, je afspraken, je updates. De politiek verloopt op een schaal van telkens vier jaar als rekeneenheid, en dat maakt het verdraaid lastig voor de politiek om zowel de problemen van de dag als de onstuitbare problemen op de tijdschaal van de aarde effectief aan te pakken.”

De gemeenteraad

“Mijn entree bij de Onafhankelijken was een warm bad. Ik was doodvermoeid uit het onderwijs gestapt en ik werd welkom geheten door vriendelijke, gelijkgestemde zielen met dezelfde politieke doelen. Voordat ik het wist was het raadslidmaatschap een feit. Op zich mag het een wonder heten dat het kleine Oudewater nog altijd een zelfstandige gemeente is. Maar ik heb de indruk dat het ambtelijk apparaat onder hoge druk staat, tijdsgebrek zeg maar. Het maakt het raadswerk niet gemakkelijker, ook al omdat de raadsleden er met verschillende motieven en ambities zitten, zeg ik maar voorzichtig. Het woordspel speelt vaak een grotere rol dan de inhoud. Dat is natuurlijk eigen aan de politiek en de één beheerst dat beter dan de ander, maar het zou denk ik doelmatiger kunnen.

Wat me van het hart moet, is dat er zo weinig vrouwen in de raad zitten. Kortstondig wethouder Marieke Teunisse gunde ik haar benoeming als burgemeester van Scherpenzeel van harte die nieuwe baan en ik vind de hoon die ze vanwege het traject er naartoe over zich heen gekregen heeft niet terecht. Na haar vertrek zitten er nog drie vrouwen in de raadsvergadering: Annemarie van ‘t Veen, Lies van Achthoven en ik. Naast twaalf mannen in de raad, drie wethouders, een burgemeester en een griffier. Ik meen, dat in zijn algemeenheid vrouwen in het algemeen doelmatiger vergaderen dan mannen, het ego is wat milder en de compromisbereidheid groter. Ik geef het maar alvast mee voor de volgende keer dat we met z’n allen voor de stembus staan!”

Het gesprek vond daags voor de verkiezingen voor de provinciale staten en de waterschappen plaats, red.