Blik op ... DWET

Vorige week is onze grondwet gewijzigd. Dat gebeurt hoogst zelden en er ligt een zware procedure aan ten grondslag. Er moet in beide Kamers twee keer over worden gestemd. Daartussen moeten verkiezingen hebben gezeten en bij de tweede stemming is in beide Kamers een twee derde meerderheid nodig. De grondwet is immers het fundament van al onze wetten en die wijzig je niet licht.

Het ging dit keer over artikel 1 van de Grondwet. Daarin staat dat het verboden is te discrimineren op basis van godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook. Aan dat lijstje wordt nu toegevoegd: handicap en seksuele geaardheid. Het wetsvoorstel heeft er dertien jaar over gedaan.

Nog afgezien van het feit dat lijstjes de neiging hebben om nooit volledig te zijn vraag ik mij af wat dit nu toevoegt. Aan de ene kant kun je betogen dat waar er al sprake was van een lijstje het geen kwaad kan om dat lijstje uit te breiden. Aan de andere kant leek mij dat ‘of op welke grond dan ook’ wel afdoende te zijn.

Het is ook weer een bewijs van de in Den Haag blijkbaar onverwoestbare neiging om mogelijke problemen op te lossen met steeds meer regels. ‘Op welke grond dan ook’ was zo’n mooi containerbegrip. Dat is er overigens wel in blijven staan.

Soms kijk ik zuchtend terug op vroeger tijden, toen het gezond verstand nog niet massaal op de loop was gegaan en vervangen door een nooit aflatende behoefte om elk mogelijk incident zo dicht te regelen. En ieder weldenkend mens had kunnen bedenken wat ‘op welke grond dan ook’ betekent. Het mag gewoon niet. Punt!

Over enige tijd zal waarschijnlijk blijken dat het nu gewijzigde lijstje weer aangevuld moet worden, want er is weer een nieuwe groep ontdekt die zich veronachtzaamd voelt en aan het lijstje wil worden toegevoegd. En dan moet het hele proces weer opnieuw. Ja, heb heimwee naar het gezond verstand.

En laten we ook bij de uitvoerders van de wet- en regelgeving de mensen weer meer ruimte laten voor het hanteren van gezond verstand. Want in de hele samenleving zitten inmiddels isolerende lagen tussen de mensen die de wetten bedenken en de mensen die onder die regels vallen (denk aan klantcontactcentra en call-centers, waarvan de medewerkers gedwongen worden volgens strakke protocollen te werken). Weg met die isolerende lagen. Laat de burgers gewoon weer contact hebben met de ambtenaren.

Je zou denken dat ze met al die crises in Den Haag wel wat beters te doen hebben.

Trudie Scherpenzeel

Trudie Scherpenzeel