Uit het leven gegrepen

Margreet Nagtegaal

Dat goede communicatie in het algemeen en in relaties belangrijk is behoef ik niet uit te leggen. Er gaat veel mis en echt goed communiceren is nog een heel ding. Je komt het op heel veel plekken tegen. In het groot en in het klein. Niet goed met elkaar communiceren geeft in veel gevallen frustraties of stress.

Ik heb een aardig voorbeeld van hoe het in mijn eigen leven mis of bijna mis kan gaan. Ter lering en ter vermaak zullen we maar zeggen.

Zo is het in mijn eigen huwelijk dat ik nogal snel ben. Als ik ergens een klusje zie, dan wil ik dat zo snel mogelijk aanpakken. Mijn man is heel anders. Als hij een klusje ziet dan duurt het meestal nog even voordat hij het aanpakt. Dat geldt zeker niet voor alle klusjes. Problemen oplossen op de pc doet ie heel graag maar aan klussen in huis heeft ie een hekel. Dit soort situaties kon voorheen nogal eens irritaties oproepen. Vooral bij mij natuurlijk. Het duurt mij al gauw te lang!

Wij hebben een prima oplossing samen bedacht. Als er een klusje is dan wordt het op een papiertje geschreven dat op het aanrecht blijft liggen. Ik kan het dan loslaten en mijn man krijgt de tijd en ruimte om het klusje te klaren op ‘zijn’ tijd. Onlangs gebeurde er dit: de buitenlamp was kapot gegaan. Ik had dat opgemerkt met het uitlaten van de hond in de avond. Je weet wel zo’n lamp met ‘voeler’ die aangaat als je er langs loopt. Dus ik schreef op het briefje ‘buitenlamp’ en vertelde mijn man dat de lamp stuk was.

Een week later stond er een streep door de ‘buitenlamp’. Toen ik in die avond de hond uit ging laten bleek de buitenlamp het nog steeds niet te doen of weer niet ...

De volgende dag schreef ik opnieuw ‘buitenlamp checken’ op het briefje. Mijn man reageerde verbaasd. “Dat is al gebeurd, hij doet het weer.” Terwijl hij sprak liep hij naar de hal, ik hoorde hem de lichtschakelaar aan zetten en de voordeur open doen. “Hij doet het hoor. Niets aan de hand.” Terwijl hij naar de voordeur liep begreep ik wat er mis was gegaan. “Ik bedoelde de lamp achter aan de schuur. Die doet het niet.”

Mijn man kwam de kamer weer binnen. “Heb ik dan een goede lamp weggegooid? Was hij niet kapot?” Je snapt het.

Ik moest er hartelijk om lachen. Mijn communicatie was nog niet duidelijk. Want ja, er zijn nu eenmaal twee buitenlampen! Inmiddels is het briefje met ‘buitenlamp’ verdwenen en kan ik weer met een gerust hart het donker in.