Afscheid Leo Bos

Otto Beaujon

Leo Bos werd vorige week 67 en ging dus met pensioen. Leo was ruim veertig jaar lang de zeer betrokken monumenten-ambtenaar van Oudewater. Hij was een wandelende bibliotheek als het op de (bouw)geschiedenis van Oudewater aankwam, kende bij wijze van spreken straten en bruggen, woningen en waag, kerken en kloosters en andere gebouwen van binnen en van buiten, van oude en nieuwe tekeningen, en kende alle relevante regelgeving, alle architecten en aannemers en zijn pappenheimers in de huursector.

Leo was nuchter en bescheiden, een Pietje Precies, een aanhouder, en onverbiddelijk voor mensen die dachten een loopje met hem te nemen: de helft van het pakketje eigenschappen van de ideale ambtenaar. Anderzijds, de onontbeerlijke andere helft dus, was zijn royale welwillendheid om de burger en de ondernemer te helpen zoeken naar een bevredigende oplossing voor hun probleem. Leo nodigde aanvragers van omgevingsvergunningen uit om eerst een haalbaarheidsonderzoek te laten doen, daar waar hij verwachtte dat de gewenste bouw of verbouwing strijdig zou blijken te zijn met enig wettelijk voorschrift, waterschapskeur of provinciaal besluit, en hoe dat met aanpassingen of gewijzigd inzicht toch verwezenlijkt kon worden.

Wat zelden gebeurt: Leo hield op de dag van zijn afscheid voor al zijn ambtelijke collega’s van Oudewater en Woerden een boeiende lezing over het monumentale van Oudewater. Een afgeladen volle zaal luisterde ademloos toe. Een bijzondere lezing, een bijzondere dag en een bijzondere man.