Internationaal Strafhof

Otto Beaujon

Vorige week zaterdag: prachtig warm herfstweer, geen vuiltje aan de lucht. Mijn dochter en ik waren een weekend in Londen om de enorme botanische tuinen van Kew Gardens te bezoeken, een park dat tot 1720 een deel was van het kroondomein, en gaandeweg werd ingericht als verzamelplaats van alle boomsoorten die ergens ter wereld in de landen van het British Empire voorkwamen.

Bij ons hotel was het vrijdagmiddag een drukte van belang, honderd mensen in de pub aan het bier, en allemaal in afwachting van de eerste wedstrijd van het wereldkampioenschap rugby dat toevallig ook dat weekend plaatsvond. ‘s Avonds waren er zowel binnen als buiten levensgrote TV-schermen waarop je tot in close-up kon zien hoe bonken van kerels elkaar de grond in probeerden te drukken. Wie speelt er eigenlijk tegen wie, vroeg ik aan de man naast mij aan de bar? Oh, geen idee, Samoa tegen Sri Lanka of zoiets, maar het is toch prachtig? Sommige spelers hadden een soort badmuts op om het afscheuren van hun oren te voorkomen, eigenlijk iedereen had wel een brace, een duim in het gips, een blauw oog of een verband om zijn been, en tijdens zo’n wedstrijd kwamen daar dan nog eens een arm uit de kom of een gebroken kuitbeen bij. Na elke scrum grijnsden ze naar de tegenstander, gaven elkaar over en weer een schouderklopje, dit was echt een sportieve strijd. De fans stonden tot op de straat, het was feest in het kwadraat en in Nederland ging het hele rugbytournooi geruisloos voorbij.

Zondagochtend zagen we op onze telefoons dat Hamas 600 raketten had afgestoken en 800 Israëliërs had ontvoerd. We hadden nog een dag voor de boeg en schoven de verdere berichten voor ons uit.

Pas zondagavond, terug in Nederland, was al het nieuws onontkoombaar, en het gekrakeel van iedereen die er een mening over had en heeft, het gedoe met de vlaggen, en waarom?

Israël gaat nu, een week later, gewoon door met schieten en bombarderen. Het haalde 360.000 reservisten tevoorschijn en roept geweldig stoere, maar ook de meest weerzinwekkende dreigementen de wereld in.

De diplomatie doet zijn werk terwijl ik dit schrijf, in de wetenschap dat de situatie alweer volstrekt anders zal zijn op dinsdag als u dit leest.

Ze zeggen dat de Chinezen twee miljoen Oeigoeren onderdrukken. Die wonen verspreid over anderhalf miljoen vierkante kilometer van Mongolië.

Twee miljoen Palestijnen worden al 75 jaar onderdrukt op 365 vierkante kilometer. Dat besef lijkt in steeds bredere kring wereldwijd door te dringen.

Mladic, die 7.000 moslim-mannen liet vermoorden, werd uiteindelijk tot levenslang veroordeeld, evenals Karadzic.

Dat de mogelijkheid van een Internationaal Strafhof bestaat, geeft de machteloze burger weer enigszins moed.

Otto Beaujon