Vriendschap verlangt aandacht en respect

Otto Beaujon

Tijdens het brandweerfeest van vorige week zaterdag was er ook een delegatie van vier brandweerlieden uit een dorp in Oostenrijk. Onze brandweer heeft vriendschapsbanden met de hunne, en die moet je koesteren. Brandweerkorpsen wereldwijd zijn machtige en meestal rijke organisaties, zo heeft de brandweer van Karnabrunn, zo heet het Oostenrijkse dorp met 370 inwoners, een representatiekas die groot genoeg is om vier afgezanten van hun bestuur voor een feestweekend met het vliegtuig naar Oudewater af te vaardigen - kom daar omgekeerd eens om bij de gemeente Oudewater. Ze brachten een fraai gecalligrafeerd erediploma mee, en een beeld van Sint Florian, de beschermheilige van de brandweer, van kleurrijk beschilderd Oostenrijks grenenhout.

Onze brandweermensen begrijpen als Oudewaternaars dat je je vrienden moet koesteren, dat je ze hoorbaar en zichtbaar welkom moet heten en in het zonnetje moet zetten.

Omgekeerd gebeurt dat ook, begreep ik van Danny die er een weekend onthaald is met al het moois en lekkers dat Karnabrunn te bieden had. Danny’s Duits, hij doet er bescheiden over, maar het welkomstwoordje dat hij sprak had een charmant accent, het was voorbereid en taalkundig correct. En bovenal: warm van toon en vriendschappelijk van inhoud.

Want, eerlijk is eerlijk, Oudewater heeft eerdere jumelages -zo heette destijds het aangaan van een tweelingverbond, met een stad ergens in het buitenland, gewoon laten versloffen. Neem nou Rychnov, sinds 1992 onze partnerstad in het uiterste noordoosten van Tsjechië. Nu was Rychnov misschien een niet al te inspirerende keuze, maar de stad voldeed aan de criteria van het ministerie. Het ministerie ging er namelijk van uit dat plaatsen in ex-communistische landen van ons iets over democratie konden leren, een aanmatigende gedachte. En onze burgemeester had er niets te brengen dan haar stralende glimlach.

Ook onze vriendschapsband met de wijnboeren uit Langenlonsheim die hier het jaarlijkse wijnfeest kwamen opluisteren en hun beste Rivaner en Grauburgunder meebrachten, raakte in het slop toen de Deutsche Weinkönigin 2002/2003 met haar hele hofhouding èn de Guldenthaler Schloßkapelle hier hun opwachting kwamen maken. Mensenlief! wat een eer! Half Duitsland lag aan haar voeten en smeekte om een bezoek. Maar hier werd ze op schobberdebonk ontvangen met tenenkrommend gestamel vanaf een papiertje, terwijl de Weinkönigin in keurig fonetisch ingestudeerd Nederlands de burgemeester en de aanwezigen toesprak. Het was hoogst genant, we wilden ‘t liefst onder de tafel kruipen. Het was vreselijk en een totale afgang. Het toenmalige gemeentebestuur had blijkbaar totaal geen besef van de status van de Duitse wijnkoningin, had geen gevoel voor etiquette, had niet nagedacht over protocol, had niet geluisterd naar goede raad en was niet voorbereid. Oudewater serveerde bier met een schaaltje borrelnootjes.

Zo ging ook de vriendschapsband met Langenlonsheim in nevelen op.

Otto Beaujon