Blik op ... Knotwilgen

Mijn vaste lezers zullen wel gedacht hebben dat deze column zou gaan over de politieke aardverschuiving die zich vorige week heeft voorgedaan. Ik feliciteer BBB en wens hen veel succes. Ik heb aan die aardverschuiving niet meegedaan in het licht van de vorige aardverschuivingen die allen hebben geleid tot partijen die het lot van ‘opgaan, blinken en verzinken’ hebben ondergaan. Ik wens BBB toe dat zij dat buiten de deur zullen houden.

Nee, ik wil het vandaag hebben over mijn oude buurtje ‘De lange Linschoten’. Tussen de laatste keer dat ik daar was en nu zijn daar knotwilgen geplaatst. Nu was dat op zich een eis van de provincie om toestemming te geven voor het herstel van de oevers van de Linschoten, na een lang gevecht over het monumentale karakter van de knotwilgen, die er in mijn jeugd althans aan de smalle kant nog niet eens stonden. Die had toen nog het karakter van een jaagpad, waarlangs geen bomen mochten worden gepoot.

Maar bij de herplant van die knotwilgen blijkt maar weer eens het verschil tussen de tekentafel en de praktijk. Ergens zal iemand berekend hebben dat om de Lange Linschoten in oude glorie te herstellen er een x-aantal zouden moeten worden geplant. Dat is waarschijnlijk vervolgens door de uitvoerenden vertaald in een tussenruimte tussen de nieuwe knotwilgen van tussen de drie en vier meter. Als je nu langs de Linschoten rijdt, dan lijkt het wel of je langs een schutting rijdt van nieuwe knotwilgen (met enige overdrijving dan). Er zit nu dan wel een paar meter tussen die nieuwe stammetjes, maar die gaan groeien. En wilgen groeien tamelijk snel en als ze naar behoren worden geknot, dan dijt die ‘knot’ ook snel uit tot een omvang van een paar meter. Dat kun je ook visueel vaststellen aan de oude knotwilgen die niet hebben hoeven wijken voor het oeverherstel. Een wilg kan wel honderd jaar oud worden, dus je kunt erop wachten dat ze over een paar jaar weer een fors deel van die nieuwe aanplant zullen moeten rooien. Om de overgebleven bomen dan de ruimte te geven die ze nodig hebben om te ademen en groeien.

En ik kan me alvast de politieke discussie voorstellen die zich dan zal ontspinnen tussen de bomenliefhebbers zonder verstand van zaken en degenen met verstand van zaken. Die hebben we in Oudewater al eens eerder gehad toen het ging over het uitdunnen van het populierenbestand aan de overkant van de Johan J. Vierbergenweg ter hoogte van de Jumbo. Voormalig man van het openbaar groen Jan de Wit zal zich te zijner tijd hoofdschuddend omdraaien in zijn graf.

Trudie Scherpenzeel

Trudie Scherpenzeel