Blik op ... Waes

Al een tijdje ben ik fan van Reizen Waes. Die maakt dat programma al vele jaren. De Belg is een reiziger naar mijn hart. Nieuwsgierig en niet bang om zich te storten in allerlei activiteiten die nieuw voor hem zijn. Met gevoel voor humor. In pré coronatijd reisde hij naar verre en ongewone bestemmingen. Een beetje de tegenhanger van onze eigen Floortje Dessing. Haar programma’s bekijk ik ook graag. Want ja, ook ik ben erg nieuwsgierig naar wat zich in de wereld afspeelt en reisde in betere tijden de hele wereld over.

Vorig jaar liet Waes zich uitnodigen door Belgen om te komen kijken naar zijn eigen land. Het leverde mooie ontmoetingen op. Die reis door België leverde hem een uitnodiging van de VPRO op om zo’n programma ook over Nederland te maken. En zo bezocht hij zondagavond Friesland en Groningen.

Waes reist met een vaste cameraman die, anders dan die van Floortje Dessing, in het programma ook regelmatig in beeld is en waarmee hij zich verwondert over wat hij tegenkomt. Ze zitten dan in een auto met spatscherm tussen hen in, want ja: het is nog steeds coronatijd. Zondagavond ging hij skûtsjesilen op de Friese wateren en ervoer hoe zwaar het is om met de hand een grootzeil te hijsen. Hij nam deel aan de repetitie van een showband die over de hele wereld heeft opgetreden en op de fiets vervaarlijke toeren uithaalt. Hij speelde triangel (die normaal niet in het repertoire zit) en liet zich in Groningen rondleiden door een gids met beperking. Die het vak nog moest leren, maar wel een heel slimme oplossing had bedacht voor het omgaan met zijn beperking. Hij leidt mensen rond met elektrische botsautootjes. Hoewel Waes rondreed in een raketvorming karretje, niet echt de vorm van een botsauto. De gids moest regelmatig zijn telefoon raadplegen voor de weetjes over Groningen. Waes souffleerde hem zelfs over de maker van het beeld van het ‘Peerd van ome Loeks’. Hij assisteerde bij de zijwaartse tewaterlating van een schip en liet zich in een dorpje met 1.400 inwoners informeren over de aardbevingsschade. En tenslotte ging hij wadlopen in de nacht en verbaasde zich over de stilte, die hij in jaren niet meer had gehoord. En over het gebrek aan licht. De sterrenhemel viel helaas niet te bewonderen omdat het bewolkt was maar het was wel donker en stil. En dat is in onze dichtbevolkte landen een zeldzaamheid.

Er volgen nog vier afleveringen en als u op een zondagavond niets beters te doen hebt, dan is het een absolute aanrader. Zeker tot Floortje ons weer kan vermaken met haar reizen naar het einde van de wereld.

Trudie Scherpenzeel

Trudie Scherpenzeel