Zorg met inhoud

Na het verlies van mijn vader lukte het mijn moeder om op hoge leeftijd opnieuw haar weg te vinden, omringd door vriendinnen, in een gezellige beschutte woonomgeving met services in de directe nabijheid, een fijn netwerk en aandacht voor elkaar. Helaas liep een uitje met de buurtbus niet goed af. Tijdens het uitstappen liep ze tegen de glazen pui van het bushokje en kwam ten val.

Vier gebroken ribben, bleek later.

Na een week met veel pijn en zonder verbetering besluiten de huisarts en ik tot tijdelijke opname in een verpleeghuis. Er blijkt een plek beschikbaar. Maar de triagist bepaalt op basis van papier dat eerst e.e.a. moet worden uitgesloten. Op mijn suggestie dat de huisarts toch wel weet dat dit de juiste stap is, antwoordt zij dat haar protocol iets anders zegt. Het resultaat? Een middag op de spoedeisende hulp, talloze onderzoeken, en te laat voor de beoogde overplaatsing.

Transferbureau

Na 10 dagen ziekenhuis gaat mijn moeder alsnog naar het verpleeghuis. In deze periode is er niets gewijzigd ten opzichte van de situatie thuis. Dezelfde medicatie, veel pijn, slecht bewegen, niet zichzelf kunnen wassen, niet douchen. Tijdens deze periode hadden de medische specialisten mijn moeder al eerder willen ontslaan richting verpleeghuis. Echter het transferbureau beoordeelde op basis van papier dat zij wel zelfstandig naar huis kon.

Na tien dagen ziekenhuis gaat mijn moeder alsnog naar het verpleeghuis. Daar wachtte helaas een kille omgeving met weinig zorg en een gebrek aan menselijkheid.
Gelukkig kunnen de vriendinnen van mijn moeder wel op bezoek komen. Het is lekker dichtbij.
Na ruim twee weken mag ze naar huis. Stap voor stap knapt ze op, in haar eigen huis met hulp van een fantastisch wijkteam, een zeer goede huisarts en fijne fysiotherapeut. Ze slaapt weer in bed en kan weer op pad in haar flat. De tijd heelt verder….

Fijn leven

Mijn moeder kreeg anderhalve week onnodig dure zorg. Beslissingen werden gemaakt op papier, zonder naar betrokken professionals te luisteren. Ze werd een nummer, verstrikt in een systeem waar protocollen regeerden en de zorg een 24-uurs verantwoordelijkheid leek te ontlopen.
Deze ervaring leerde mij veel over de huidige gezondheidszorg. Het systeem plaatst niet altijd de patiënt centraal, maar draait om vinklijstjes en bureaucratische hindernissen.

Gelukkig weet ik dat het anders kan én doen we dat in Oudewater. Ik ben trots op de teams van De Wulverhorst. Een fijne en gezellig woon- en leefomgeving met roering midden in de samenleving, die bijdraagt aan herstel. Waar zorgprofessionals oprecht luisteren, een helpende hand bieden, de mening van de cliënt en professionals serieus nemen en streven naar een fijn leven voor de cliënt, zelfs als dat niet meer vanzelfsprekend lijkt door gezondheidsproblemen. Ze blijven vechten voor zorg met inhoud, ondanks de strijd met bureaucratie.