Thuisploeg maatje te groot voor WDS

Zwammerdam - WDS 3-1

De eerste tegenvaller moest al direct in de tweede minuut worden geïncasseerd. Toen namelijk gaf de spits van de ‘Dammers’ doelman Dylan Griffioen - die zou uitgroeien tot de beste speler in de WDS-ploeg - voor de eerste maal het nakijken. De WDS-defensie leek nog niet geheel bij de les en aanvoerder Lars Kremer opende de score; 1-0. Nog geen twee minuten later was de stand weer gelijk. Scheidsrechter bestrafte een duw-trekfout meteen met de zwaarste straf en wees naar de penaltystip. Het incident was vele spelers totaal ontgaan, maar Eric Cromwijk posteerde zich achter de op de stip liggende bal. In eerste instantie kwam doelman Du Chatinier uit de confrontatie tevoorschijn maar de rebound werd door Mathijs de Hoog alsnog benut; 1-1 (4e min).

Aansluitend werd wel duidelijk dat de bezoekers een moeilijke middag te wachten stond. De Zwammerdammers etaleerden een bijzondere strijdwijze met veel automatismen en wisten elkaar vaak blindelings te vinden. Zij hielden de vleugelspitsen dicht bij de zijlijn en creëerden daardoor een breed spelveld en veel ruimtes. De beide backs - Van der Steen en Koenekoop - moesten alle zeilen bijzetten om hun opponenten enigszins in het gareel te houden. Vaak ten koste van een hoekschop.

Overvloed aan hoekschoppen

De teller liep gedurende de wedstrijd hoog op. De druk op de defensie van WDS liep ook hoog op en het was de verdienste van doelman Dylan Griffioen dat de Zwammerdamse voorsprong uitbleef. De aanvoerder van de groenhemden en diens kompaan Jordi de Groot hielpen hem daarbij een handje. Toen deze laatste er wel in slaagde een treffer te maken, werd deze wegens buitenspel geannuleerd. Pas halverwege de eerste helft wisten de pupillen van Rob van Gardingen een echte mogelijkheid te scheppen, maar kon Jaco de Hoog niet voldoen de kracht in zijn schot stoppen. Vijf minuten later moest Dylan Griffioen stijlvol naar de verste bovenhoek om linksbuiten Justin Borst van het juichen af te houden. Het leek gaandeweg een onmogelijkheid om zonder verdere schade de rust te halen. Zo geschiedde ook. In de 37e minuut ondernam de razendsnelle en technisch begaafde spits Koen Woudenberg een rush die hij vanaf de achterlijn besloot met een pass op maat. Ruben de Bruin wist daar wel raad mee en Griffioen moest voor de tweede maal naar het net; 2-1. Met die stand werd de thee gebruikt.

Geen greep

Ook in het tweede bedrijf gelukte het de bezoekers niet de wedstrijd naar hun hand te zetten. De omschakeling naar de aanval verliep vaak moeizaam en bij balverlies liepen de Driebruggenaren vaak letterlijk achter de feiten aan. Vooralsnog profiteerden de Zwammerdammeers er niet van door slordig te zijn in de afwerking. Terwijl de hoekschoppen hen om de oren vlogen, mocht WDS hoop houden op een beter resultaat. Griffioen stond steeds zijn mannetje bij pogingen van de opstormende verdediger Vink en bij de rushes van Woudenberg. Op driekwart van de wedstrijd verdween aan Zwammerdamse zijde de handelingssnelheid er een beetje uit, maar dat betekende geenszins dat WDS beter in de wedstrijd kon komen. Het initiatief bleef in handen van de thuisclub die op alle fronten bleef heersen. Balverlies van de bezoekers op de helft van Zwammerdam was in de 74e minuut de inleiding tot een snel uitgespeelde aanval van de thuisploeg. Woudenberg tekende voor de actie en De Groot voor het afrondende tikje; 3-1. Zwoegend speelde WDS zich naar het eind van de partij.

Lichaamstaal

Aan de lichaamstaal te oordelen had de ploeg uit Driebruggen zich bij de nederlaag neergelegd en zelfs supporters die nog op een klein wondertje hadden gehoopt moesten erkennen dat Zwammerdam een maatje te groot was. In de slotfase daalde nog een viertal hoekschoppen neer in de doelmond voor Dylan Griffioen, maar die was niet van zins zijn prestatiecurve om te buigen. In de slotminuut vloog nog een inzet van Jim van Vliet (Zwammerdam) voorlangs. De goalie aan de overzijde (Du Chatinier) kon het vanaf de rand van zijn strafschopgebied in ogenschouw nemen. Hij had een rustig middagje en uitte slechts commentaar op de arbiter die er overigens goed het oog in had.

Gerard van Hooff