Piet Murk 51 jaar bestuurslid van IJsclub Nooit Gedacht

Wie, O die …

‘Met plezier kijk ik op deze lange periode terug.’

Piet Murk was 51 jaar bestuurslid van IJsclub Nooit Gedacht in Polsbroek. Bij zijn aftreden tijdens de Algemene Ledenvergadering speldde burgemeester Laurens de Graaf hem de erespeld van de gemeente Lopik op. De erespeld wordt toegekend aan personen als blijk van waardering voor hun langdurig en meer dan evenredige inzet voor een gemeenschap binnen de gemeente Lopik. De Graaf had lovende woorden voor het scheidende bestuurslid en zei dat hij van onschatbare waarde voor de ijsclub was.

Piet Murk is 76 jaar en is eerst als timmerman werkzaam geweest. Na zijn diensttijd is hij bij de PTT, later KPN als zwakstroommonteur gaan werken. Naast zijn werk was hij 36 jaar bij de vrijwillige brandweer in Polsbroek en hij gaat graag naar de wedstrijden van zijn voetbalclub SPV ‘81 kijken. Maar zijn meeste vrije tijd heeft hij toch wel besteed aan de ijsclub.

Op 3 december 1971 is Piet Murk tot het bestuur van de IJsclub Nooit Gedacht toegetreden. Hij wist toen al dat je als je eenmaal in het ijsclubbestuur wordt gekozen, daar zo maar voor een hele lange tijd deel van kan uitmaken. Met plezier kijkt hij nu terug op zijn langdurige bestuurslidmaatschap.

Toertochten

Over toertochten, (marathon)wedstrijden, de veldijsbaan en de diverse barre winters kan hij boeiend vertellen.

Hij zegt dat sinds 1965 de toertochten georganiseerd worden. Hij had hierin een vaste taak als de stempelkaarten aan de deelnemers uitreiken, inschrijfgeld incasseren en de toerrijders van stempels voorzien. Duizenden mensen kwamen in de strenge winters van weleer langs. Vooral tussen 1979 en 1986 waren er winters met veel natuurijs en werden er dus heel veel wedstrijden en toertochten georganiseerd. Hij had in de ijstent zijn vaste plaats en niemand ontsnapte aan zijn oog.

Goede herinnering heeft Piet aan de eerste marathonwedstrijd over 75 rondes. Dit was mogelijk omdat de toenmalige voorzitter, Wim Verstoep, ‘De Porrel’ beschikbaar stelde om tijdelijk als veldijsbaan in te richten. Grote namen als Jos Niesten, Jos Pronk, Henri Ruitenburg, Co Gilling en Dries van Wijhe waren toen van de partij.

Barre winters

Na drieëndertig jaar kon in 1985 en 1986, dankzij de zeer strenge vorst, de Negendorpentocht weer verreden worden. Ook slaagde de ijsclub er opnieuw in om de marathon op natuurijs te organiseren. Tijdens de lange, strenge winter waren er maar liefst twintig toertochtdagen met als afsluiter de Elfstedentocht.

Piet: “Het waren weken waarin ik bijna niet thuis was. Dit kreeg ik opnieuw in de winters van 1995/1996 en van 1997. Deze waren bar en boos. Weer werd er een Negendorpentocht verreden, elf dagen lang kon de Twee Provinciën Toertocht worden geschaatst en op 4 januari 1997 vond de vijftiende Elfstedentocht plaats. Het kon niet op.”

In die tussentijd is er op het land achter het clubgebouw een veldijsbaan aangelegd. Dit betekende voor de club nog meer werk. Te denken valt o.a. aan het onderwaterzetten van het land. “Dit was altijd spannend. Want vaak was het water de volgende ochtend weer weg en moest opnieuw begonnen worden.”

Kwakkelwinters

Piet ziet dat al twintig jaren de kwakkelwinters hun intrede doen. “Het woord ‘vorstverlet’ kent niemand meer. Er wordt nog wel eens geschaatst, maar dan voor een paar dagen. Ook de wereld eromheen is veranderd. Er zijn veel meer mensen die willen schaatsen als er natuurijs is. De dikte van het ijs is een grote graadmeter. En niet te vergeten het grote pakket van regelgeving dat we na moeten leven. Al met al meer regels, minder bestuursleden. En de veldijsbaan is weer weiland geworden.”

Vele voetstappen van Piet Murk liggen op het pad naar de ijsclub. Dat zal nu wat minder worden. IJsclub Nooit Gedacht Polsbroek is hem zeer dankbaar voor wat hij al die jaren voor de ijsclub gedaan heeft.

Cees Reichard