Artozona 75 jaar

Als gevolg van corona viert heel Nederland zijn lustrum, verjaardagen en mijlpalen te laat. Zo ook toneelvereniging Artozona. Vorig weekend hadden ze een feestje ter gelegenheid van hun 75,5 jarig bestaan en als start van een feestelijk jubileumjaar. Een bijzondere mijlpaal, van een bijzonder gezellige club mensen die samen elke keer weer de grens proberen te verleggen van toneel, in de breedste zin van het woord.

Alle leden met hun partners zagen er zeer feestelijk uit tijdens de start van het jubileumjaar in hun eigen lokaal achterin De Klepper. Er was taart en champagne en burgemeester Danny de Vries kwam eens kijken bij de jarige, de voor hem tot op heden nog onbekende toneelvereniging Artozona. Hij bracht bloemen en een mooie cheque mee. Voor wie het niet weet, of niet meer, de naam Artozona betekent Arbeiders Toneel Zonder Naam.

De naam is ontstaan doordat verschillende artiesten in die tijd zich zo noemden, bijvoorbeeld de Zangeres Zonder Naam, of de BZN (Band Zonder Naam). Direct na de Tweede Wereldoorlog kwam in veel plaatsen in Nederland het verenigingsleven weer schoorvoetend op gang. Zo ook in Oudewater, waar de heren A. Hoogenboom en F. Verouden in 1946 Artozona oprichtten.

De eerste twintig jaar van haar bestaan was de band met de katholieke kerk nauw. Artozona kwam destijds voort uit een afdeling van de katholieke arbeidersbond, verkort K A B geheten. De initiatiefnemers formeerden een kleine groep mensen die thuis ‘tussen de schuifdeuren’ de eerste stukken instudeerden. Opzet van de vereniging was om op enthousiaste wijze verantwoord toneel te brengen. De vereniging was verplicht de stukken die zij wilden spelen voor te leggen aan een geestelijk adviseur, wiens advies, dat de vorm had van een decreet, bindend was.

Het eerste stuk dat Artozona op de planken bracht, was de klucht ‘Over twaalf dagen tegen middernacht’. Dat zullen weinig inwoners van Oudewater zich nog herinneren. Na twintig jaar vond men de band met de R.-K. te knellend en werd besloten als een zelfstandige vereniging verder te gaan. Dat deed de vereniging goed, want nu het op eigen benen stond, kon het repertoire aanzienlijk worden aangepast en uitgebreid.

Artozona is een altijd een hechte club geweest

Toneelspelers van het eerste uur Ries Vergeer, Bets van den Hoek en Ria Harreveld zijn erelid geworden na zoveel jaren bij Artozona gespeeld te hebben. Ries Vergeer weet nog veel te vertellen over de beginjaren. “Ik speelde vanaf 1957 bij Artozona. Er was verder niets te doen in Oudewater behalve voetballen.” Hij speelde vaak de hoofdrol in een stuk en kwam na een jaar al in het bestuur. “Het was echt ontspanning voor mij. Toen de regisseur er mee ophield ben ik ook gaan regisseren.” Dat lukte Ries Vergeer ook goed en voor hij het wist was hij vijf dagen per week, bij verschillende toneelverenigingen aan het regisseren. In Gouda deed hij hiervoor nog een cursus. Naast hem op het feestje zit Bets van den Hoek. “Zij was de beste!” Tijdens het feest worden er heel oude foto’s via de beamer getoond. Een feest van herkenning voor deze ‘oude’ toneelspelers.

Ja zuster, nee zuster

Maar nu weer even naar het heden. Voor september staat voor Artozona een groot project op stapel. De musical ‘Ja zuster, nee zuster’ zal dan uitgevoerd worden in De Klepper.

Voorzitter Menno Schoonderwoerd heeft er zin in. “Het is toneel, zang en dans. Deze combinatie is nieuw voor ons. Maar we hebben hulp van Het Muziekhuis voor de zang en van Koen Stekelenburg, die ook bij ons speelt, leren we de danspasjes.” Randy van Vliet is de regisseur. Menno is enthousiast over Artozona. “Het is zo’n hechte club. Dat is echt bijzonder.” En dit wordt door alle andere leden alleen maar bevestigd. “Het lijkt wel een familie.” “Het is een leuke groep mensen en zo gevarieerd.” “We gaan zelfs met elkaar op vakantie! En in tijden van ziekte wordt er enorm meegeleefd, het is gewoon een warm bad.”

Alle spelers, Willem, Diana, Martijn, Sandy, Tony, Tim, Nico, Daniella, Joke, Anne-Marie, Menno, Henny, Joop, Koen, Gonda, gaan zich na het feestje in ieder geval weer met veel plezier storten op het repeteren van ‘Ja zuster, nee zuster’. Ze vinden het repeteren minstens net zo leuk en gezellig als een uitvoering. Het voelt als een feestje dat al 75 jaar duurt.

Margreet Nagtegaal