Schaatser Stijn van de Bunt pakt twee keer zilver op WK-junioren
Algemeen‘Ik heb echt een bizarre stap gezet’
Aan het begin van het seizoen durfde Stijn van de Bunt (17) nog niet te dromen van deelname aan een WK-junioren, laat staat van halen van een podiumplek. “De rest van Nederland was wel een stapje beter dan ik vorig jaar.” Nu reist hij na een succesvol weekend met twee zilveren wk-medailles naar huis.
“Als mijn coaches mij aan het begin van het seizoen hadden verteld dat het zo zou gebeuren, dan had ik ze echt voor gek verklaard”, zegt de oud SVO’er, die inmiddels al weer bijna een jaar traint bij Team TalentNed. “Ik heb echt een bizarre stap gezet, daar ben ik het meest blij mee van alles.”
Goed in de World Cups
Wat zijn podiumplaatsen nog meer kleur geeft, is het feit dat hij afgelopen zomer door een blessure al gelijk achter de feiten aanliep, al wil hij het zelf niet als excuus gebruiken. “Ik mocht niet starten op de Holland Cup, de rest van de ploeg wel. Die gingen naar het NK-afstanden. Daar had ik het best moeilijk mee, dat ik achterbleef op de rest. Ik heb mezelf toen voorgenomen me op de Residentiecup te richten en toen ging het elke week steeds beter. Ik reed daar hartstikke goed, waardoor ik naar de World Cups mocht.”
Hij kreeg die kans en greep hem met beide handen aan. De World Cups in Inzell sloot hij af binnen de top 5 en bij de laatste World Cup vorige week op de WK-baan in Innsbruck werd hij zelfs tweede. Het gat op de sterke Noor Sigurd Henriksen was inmiddels kleiner dan ooit, dus rook Stijn zijn kans. “Ik vind mij wel een betere 5 kilometer-rijder dan een 3 kilometer-rijder”, zei hij vooraf. Ook op de 1500 meter hoopte hij op een uitschieter.
Zilver achter ontketende Henriksen
Helaas begon het toernooi niet onverdeeld goed: onder meer door ongelijke omstandigheden bleef hij steken op een 17e plaats. Maar het gaf hem de brandstof die hij nodig had om de volgende dag op de 5 kilometer te vlammen. “Ik was wel gebrand op een revanche, dat is zeker”, vertelt hij.
En die revanche kwam, al leidde het niet naar het gedroomde goud. Henriksen reed in het kwartet voor Stijn een fabelachtige rit met 6.33.16 een wereldrecord voor junioren op buitenijs, zelfs het baanrecord van Gianni Romme moest eraan geloven. Toch ging Stijn vol weg voor de winst en leek Henriksen te gaan kloppen, tot hij vier rondjes voor het einde zijn tijden ineens hard zag oplopen. Te hard, zo bleek. “Ik weet niet hoe ik die laatste rondjes ben doorgekomen, maar ik heb me naar de finish geknokt, naar die tweede plek.” Hij reed uiteindelijk naar een knappe 6.41.07.
Tweede op de ploegenachtervolging
Met Joep Wennemars en Tim Prins reed Stijn ook op de Team Pursuit naar een zilveren medaille. Het was voor Stijn de allereerste keer dat hij dit onderdeel reed en had er ook nog nooit op getraind. “Ik startte natuurlijk, maar Joep en Tim, die hebben zo ongelofelijk veel snelheid. Ze zaten die eerste 200 meter zo relaxed achter mij en mijn energievoorraad was gelijk al op”, zegt hij eerlijk. Aan het eind van de rit kraakte hij achter de snelle mannen, maar brak niet. Wel was de tijd van de goed geoliede Japanse ploeg beter, waardoor de Nederlanders genoegen moesten nemen met het zilver.
Toch kijkt hij tevreden terug op het toernooi, maar ook op het onverwacht succesvolle seizoen. “Toen ik tekende bij TalentNed had ik met de coach afgesproken dat het doel was om een mooie ontwikkeling te maken voor volgend jaar en nu vooral te investeren, om dan als A-2 (tweedejaars junior - red.) écht goed te zijn. Dat het nu zo uitpakt, had ook mijn coach aan het begin van het seizoen niet gedacht. Dus het is wel bijzonder dat ik deze weg al heb afgelegd.” Stijn van de Bunt is voorlopig nog niet uitgeschaatst.
