Ook rode lantaarndrager aan zegekar gebonden

FC Oudewater - VVC 3-0

Op de einduitslag viel uiteindelijk niets af te dingen. Niettemin hadden de Oudewaterse koplopers bijna een uur nodig om tegen de dragers van de rode lantaarn het eerste doelpunt te produceren. Toeschouwers waren er nauwelijks rond het kunstgras waarop de strijd noodgedwongen werd gestreden. Een enkele ‘wandelaar’ maakte een ommetje langs de boarding, maar voor het overige bestond het publiek uit ‘functionarissen’ van allerlei allooi; kenners die het klappen van de zweep kenden. Zij werden niet bepaald vergast op een boeiende partij voetbal.

Scrimmage van jewelste

Daar waren de omstandigheden niet naar, maar bovendien waren de gasten uit Nieuw-Vennep niet voornemens zich als makke lammetjes naar de slachtbank te laten leiden. Bij hun poging een eervol resultaat te behalen werden zij echter wel gesteund door de schotloosheid die de Oudewaterse elf etaleerden. En er deden zich voor het heiligdom van doelman Neal Wessel situaties voor die met geen pen leken te kunnen worden beschreven. Bij gebrek aan beelden probeerde uw verslaggever het aantal malen dat de bal in de 27e minuut ter hoogte van de doellijn stuiterde, getracht werd over diezelfde lijn te werken, een knie of een schoen op zijn weg vond en de paal beroerde te reconstrueren. Een onmogelijke opgave, maar wel een kenmerkend aspect van de gang van zaken.

Geen treffers, wel geel

Al na 10 minuten voetballen had aanvoerder Menno Venhof uit een perfecte voorzet van Tim Goes tegen het lichaam van de Nieuw-Venneps goalie gekopt en daarmee de toon gezet, want ook bij hoekschoppen werden de kopduels veelal gewonnen, maar mankeerde er net iets te veel aan de richting. Zowel de kopsterke Ivo Anbergen als zijn kompaan Niek Sluijs moesten dat ervaren. Deze laatste moest na 21 minuten de eerste gele kaart van de partij incasseren na een botsing met VVC-verdediger Daniel Verbeek. Dat lot trof ook Tim Goes die zijn opponent op ruime afstand van het eigen doel wel erg opzichtig vastpakte. Sven Rietveld etaleerde zich in de periode als degene die het gemakkelijkst de achterlijn wist te halen, een activiteit waarin ook verdediger Walter van der Neut zich bij vlagen uitleefde. Deze speelwijze sorteerde meer effect dan de boogballen over de vijandelijke defensie. Daarop had de defensie van VVC het antwoord wel klaar. Mede door de goed anticiperende doelman Wessel. Het advies ‘over de grond te spelen’ was goed hoorbaar en moest vanaf de 33e minuut ondermeer in praktijk worden gebracht door Willem LaLau die de positie van de geblesseerd geraakte Sven Rietveld innam. Vlak na de wissel kreeg Robin Peters namens VVC op aangeven van Stijn van Veenendaal een van de schaarse gelegenheden doelman Bart Meuleman op de proef te stellen. Gehaast schoot hij echter langs de verkeerde kant van de paal. De rust werd met een dubbelblanke stand bereikt doordat de twee hoekschoppen niet het gewenste resultaat opleverden en Tim Goes net langs een voorzet van Willem LaLau gleed.

Ban gebroken

Met de veldverlichting aan werd na de rust de jacht op de openingstreffer voortgezet, nadat eerst nog een inzet van VVC’s Van der Maden pal naast doelman Meuleman was gevlogen. Schoten van Bart Griffioen, een kopbal van Ivo Anbergen, inzetten van Menno Venhof en rushes van Tim Goes werden echter gekraakt, misten de juiste richting of werden onderweg van een verdedigend been voorzien. Pas vlak voor het uur werd de spreekwoordelijke ban gebroken. Walter van der Neut stond aan de basis. Zijn rush leverde een voorzet op die door Willem LaLau werd ingekopt, door doelman Wessel werd gekeerd om vervolgens in de rebound door Menno Venhof in de verste hoek te worden gedeponeerd; 1-0. Twee minuten later was het 2-0. Nick van den IJssel was koud in het veld -voor Tim Goes- en bezorgde zijn team een opsteker.

Strijd gestreden

De strijd was hiermee gestreden. FC Oudewater kon zich permitteren het een tandje lager te doen, maar bleef volharden in het missen van mogelijkheden. De jeugdige Joep Rietveld en Bram Noordman namen de posities in van Niek Sluijs en Simon LaLau en de toeschouwers snakten slechts naar het einde, omdat het spel de kou niet kon doen vergeten. Even flakkerde de geestdrift nog op en wel drie minuten voor het eindsignaal van scheidsrechter Duivestein. Toen bediende Bart Griffioen met een strakke pass Willem LaLau en die plaatste de bal laconiek richting de rechterbovenhoek; 3-0.

Gerard van Hooff