Heleen met haar kersverse echtgenoot Wassim.
Heleen met haar kersverse echtgenoot Wassim. pr

Heleen van den Berg weer even ‘thuis in Montfoort’ uit Libanon

Algemeen

Kerkelijk en geestelijk gezien is Montfoort haar thuis: “Hier ben ik geestelijk gevormd”, zegt zendingswerker Heleen Dandash - van den Berg. Inmiddels woont en werkt ze alweer 3,5 jaar in Libanon, maar in de afgelopen weken was ze weer even thuis, mét een bijzondere reden. Ze trad in het huwelijk met haar man Wassim, die ze in Libanon heeft leren kennen. Op 4 november gaan ze samen weer terug. Om geld in te zamelen voor het project, waar zij zich voor inzet, werden er aardbeien verkocht door vrijwilligers van de Thuisfrontcommissie. “Zij staan mij praktisch en mentaal terzijde. Zo helpen ze met fondsenwerving. Het is een hele actieve en enthousiaste groep”, zegt Heleen. “De aardbeitjes waren heerlijk!”

De van oorsprong Nieuwerbrugse kerkt al haar hele leven in Montfoort. “Hier heb ik mijn vriendschappen. Ik heb ook nog een klein schooljaartje les gegeven op de basisschool. In die zin is Montfoort voor mij erg vertrouwd.” Heleen vertrok naar Libanon, omdat ze een verschil wilde maken in levens van mensen. Vanuit Montfoort werd ze uitgezonden naar het Midden-Oosten om zich in eerste instantie te richten op het helpen van vluchtelingen. Inmiddels is de focus verschoven, en ligt de focus meer op de Libanezen zelf. “Het land is in de afgelopen jaren door heel wat crisissen en rampen in groot lijden terechtgekomen. Dan kunnen we wel focussen op vluchtelingen, maar dan is het juist de bevolking zelf die aandacht nodig heeft. Om die reden is de naam ook veranderd van Hoop voor vluchtelingen in Hoop voor Libanon.”

Peuteropvang

Heleen begon op de peuteropvang, waar zowel Libanese kinderen als vluchtelingen kinderen werden opgevangen. Daarnaast raakte ze betrokken bij de pastorale begeleiding van jonge vrouwen binnen de kerkelijke gemeente. Inmiddels is haar liefde voor het land en de mensen groot. Dat ze dan ook nog haar kersverse echtgenoot, met wie ze op alle vlakken resoneerde, tegenkwam, vergroot haar binding met Libanon. “Ik zoek altijd in alle beslissingen die ik neem: wat is de weg van God? Ik dacht al een poosje na over het huwelijk en dat het fijn zou zijn om een partner te hebben. Maar hoe loop je tegen zo iemand aan? Dat heb ik in gebed bij God gelegd. Ik heb toen een lijstje gemaakt met punten die belangrijk waren voor mij in een partner. Toen ik Wasim tegenkwam, vinkte hij alle punten op dat lijstje af. Het was voor mij direct duidelijk: dit is de man waarvoor ik heb gebeden. Voor hem was dat ook zo. Hij had ook gebeden, maar alleen op een andere manier. We weten dat God ons bij elkaar heeft gebracht.”

Godsdienstvrijheid

Heleen vertelt dat veel mensen een verkeerd beeld hebben bij Libanon. “Er is godsdienstvrijheid. Er zijn christenen. Het is wel een minderheid, maar bij wet is geregeld dat de president christen moet zijn en de premier moslim. Vanuit de regering is er dus vrijheid voor christenen om hun geloof te belijden. Wat wel gebeurt, is dat als moslims christen willen worden, ze in de problemen komen in hun eigen familie. Dan krijg je dus dat er in individuele gevallen sprake is van christenvervolging.”

Heleen spreekt inmiddels ook een aardig mondje Arabisch, maar ze vindt het wel een lastige taal. “Ik denk dat ik op het basisniveau zit. Er is zoveel te leren, in te groeien, ik bestudeer het nog steeds. Elke week neem ik daar een deel van mijn tijd voor. Het is belangrijk om de taal te spreken, zodat ik meer contacten krijg binnen de maatschappij. Zo heb ik een vriendenkring opgebouwd, en met de familie van mijn man is het wel makkelijker communiceren in het Arabisch.”

Hoewel Libanon best wat rampen heeft meegemaakt, zoals de explosie in Beirut vorig jaar, heeft Heleen zich nooit onveilig gevoeld. Ze zegt: “Die explosie was heel heftig. De gevolgen daarvan zijn nog steeds voelbaar en tastbaar aanwezig. Toch ben ik niet bang. Je moet gewoon je gezonde verstand gebruiken. Je kunt niet overal naar toe als buitenlander in Beirut.” Ze is blij om straks haar getrouwde leven in Libanon voort te kunnen zetten. We hebben allebei de passie om een verschil te willen maken in de levens van mensen. Mijn man doet dat met zijn eigen IT-bedrijf. Zijn bedrijf staat ten dienste van de mensen. Hij wil er niet rijk van worden, en helpt mensen met computerservice op een hele integere manier. Als klanten dan van hem willen weten waarom hij zo weinig voor zijn diensten vraagt, gebruikt hij dat om het gesprek aan te gaan over het geloof. Zo kunnen we samen praktisch vanuit de liefde en goedheid van God delen. We geloven samen dat het doel van mensen op aarde is dat ze God leren kennen en in goede verhouding met Hem leren leven. Daar zetten we samen onze gaven en talenten voor in. Daarin blijft hoop altijd het kernwoord in alles, wat we doen. Of dat nu hoop voor vluchtelingen of hoop voor Libanon is.”

Meer informatie via de site: gzb.nl/hoopvoorvluchtelingen

Sjoukje Dijkstra

Detail van de onderwijstentoonstelling in het Stadsmuseum.
Stadsmuseum opent nieuwe expositie 13 minuten geleden
Een volle zaal met veel belangstellenden op de 'publieke tribune'.
Raadsinformatieavond over 't Bakkershuis trekt volle zaal 2 uur geleden
Afbeelding
Oecumenische Paaswake 3 uur geleden
Team Puzzelpoezen.
Puzzelkampioenschap in Dorpshuis De Vaart 16 uur geleden
Afbeelding
Bianca Tettero en de ReadShop 17 uur geleden
Suzanne Pruijssers vertelt de vele aanwezigen over de Palliatieve zorg.
Zorg rondom levenseinde bespreekbaar maken 18 uur geleden
Afbeelding
Kruiswegviering 18 uur geleden
Afbeelding
Open Dag bij SVO met Christian Haasjes 19 uur geleden