Sinterklaas

Wat waren we blij dat Sinterklaas toch kwam, naar Montfoort... Ouders, kinderen konden opgelucht ademhalen. ‘Ontzettend fijn dat het feest doorgaat’. ‘Heel erg graag gedaan voor alle lieve kinderen’, was de reactie vanuit de organisatie. Alle lieve kinderen? De ongemakkelijke waarheid is, dat dit niet het geval was. Niet ALLE kinderen waren welkom immers. Maar daar moeten we het maar niet over hebben. Toch? Dat is zo’n domper...

Laten we het liever hebben over hoe leuk het was voor de kinderen die wel op het feestje mochten komen! Wat hebben ze genoten. Heel erg gegund natuurlijk. Die blije gezichtjes. Gelukkig stonden er hekken en konden we de minder blije gezichtjes van de kinderen die het niet mee konden maken, niet zien. Dat de discussie dit jaar nu eens niet over de kleur ging, maar over welke ouders wel en niet in de buitenlucht met hun kinderen naar Sinterklaas mochten komen kijken, was verfrissend. Eindelijk eens een ander geluid.

Dat zo’n QR een wassen neus is, omdat het virus niet kijkt naar een groen vinkje, dat wisten we al. Toch vond gemeente Montfoort het nodig om twee grote hekken te laten plaatsen, waardoor de tweedeling heel duidelijk benadrukt werd. Dat op een kinderfeest. Een kinderfeest dat inclusief moet zijn. Dat betekent voor iedereen. Laat het eens tot u doordringen. We zijn 0 stappen verwijderd van een 2G systeem. Ook negatieve testen zorgen dan niet meer voor een groen vinkje. Dat er ondertussen mensen zijn die positief testen én die dan wél een groen vinkje houden. Daar zullen we het maar niet over hebben. Dat is een beetje te ongemakkelijk, maar zeg nou zelf: hier kan toch niemand voorstander van zijn.

Waarom dan niet met z’n allen - al was het symbolisch in onze harten - de hekken omgooien. Laten we ons scheiden of zoeken we in deze donkere tijd de verbinding?

Sjoukje Dijkstra

Sjoukje Dijkstra