Een ommetje met burgemeester De Vries

De Oudewaterse burgemeester, Danny de Vries, hoewel in zijn jeugd behoorlijk sportief bezig, vindt het best prettig om, gezien zijn huidige werkzaamheden, zijn stappenteller aan het werk te zien. En hij vertelt voor deze Recreatiebijlage van De IJsselbode graag hoe hij aankijkt tegen recreëren; wat hij deed en doet en wat hij ervan meeneemt. Want het blijkt dat De Vries, ook als hij bijvoorbeeld op vakantie is, graag iets leert over de plek en de mensen die hij tegenkomt. We lopen samen een ommetje, maar niet zomaar een ommetje, een Waterlinieommetje. Zo slaan we meerdere vliegen in een klap. We kunnen iets kwijt over de Oude Hollandse Waterlinie, we komen wat meer te weten over burgemeester Danny de Vries en we zijn nog sportief bezig ook … Hoewel het niet meevalt om overal voldoende aandacht aan te schenken. Gelukkig regent het niet meer, maar het waait wel stevig. Laten we maar beginnen; loopt u mee?

Op de site van de Oude Hollandse Waterlinie lezen we: ‘De Oude Hollandse Waterlinie was bijna 350 jaar geleden onze redding in de oorlogen tegen Frankrijk. Door grote delen land onder water te zetten, kon de vijand niet verder. In het landschap zie je nog vele restanten die je zelf kunt ontdekken met activiteiten, routes en bezoekjes aan vestingsteden, forten en andere bezienswaardigheden.’ Bij een bezoekje aan de site merk je op dat er bijzonder veel mogelijk is rond die waterlinie. Uiteraard hebben wij gekozen voor het Waterlinieommetje Oudewater van 4 km. Dit begint, hoe handig, bij het stadskantoor van Oudewater, waar De Vries vaak aan het werk is. Via de Waardsedijk lopen we tussen de twee oude begraafplaatsen door naar de Nieuwe Singel, die langs de oostelijke buitengracht loopt. De burgemeester vertelt dat hij weliswaar in Amsterdam geboren is, maar in plaatsen die daar omheen liggen is opgegroeid: Badhoevedorp, Hoofddorp. Het blijkt dat De Vries in zijn jeugd ook nog een jaar in Amerika heeft gewoond. Daar woonde een tante van hem, die graag wilde dat het gezin De Vries ook naar Californië kwam. En daar ging de familie; hoewel het van Danny’s moeder niet zo nodig hoefde. Na een jaartje, u raadt het al, wilde vader graag terug en zo geschiedde. “Daar heb ik al een beetje geleerd hoe ik me moest aanpassen als ik ergens anders was, want er ging heel veel heel anders dan hier. Na Amsterdam ben ik naar Enschede gegaan om te studeren, maar ben daar vrij lang gebleven, wel 23 jaar, en daarna ging ik naar Rotterdam. Het zijn drie heel verschillende steden met heel verschillende inwoners, maar ze hebben allemaal hun eigen aardigheden. Ik vind het boeiend om mee te maken.”

Linschoterpoort

Via de Heulbrug, langs waar eertijds de Linschoterpoort stond, de Linschotersluis en de Sluisbrug teruglopen we de Leeuweringerstraat in. “Toen ik jong was zat ik op muziekles, maar ik tenniste ook en heel belangrijk was zwemmen voor me. Ik heb werkelijk alle diploma’s die je maar kunt bedenken en ik heb heel lang waterpolo gespeeld. Ik kon me altijd prima vermaken. En in de zomer gingen we ook op vakantie; kamperen met een tent en later met een caravan. We hebben heel wat van Europa gezien. Op een gegeven moment hebben mijn ouders de caravan verkocht en een boot gekocht en zijn we door Nederland gaan varen. Zo weet ik bijvoorbeeld nog dat we in Zeeland zijn geweest, in het mooie Middelburg, maar ik herinner me ook dat we in een storm op het IJsselmeer terechtkwamen. Dat was een minder leuke ervaring.” En, terwijl we langs de Heksenwaag en het Arminiushuis lopen, blijkt de burgemeester ondertussen al heel wat mensen te kennen. Vervolgens passeren we het stadhuis (ooievaars, de Oudewaterse Moord): “Later heb ik door die boot een aantal vaarbewijzen gehaald en ga ik vanaf augustus af en toe als schipper op de Geelbuik functioneren.”

Broeckerpoort

Waar de Biezenwal uitkomt op het Arminiusplein stond eens de Broeckerpoort, maar wij steken de Hoenkoopse brug over en lopen langs de Westerwal: “Toen ik in Enschede woonde, ben ik eigenlijk nooit op vakantie gegaan. Ik studeerde, werkte wel als verslaggever bij RTV Oost, maar had toch niet zoveel geld om op vakantie te kunnen gaan, hoewel ik daar na de vuurwerkramp eigenlijk wel behoefte aan had.” We gaan daar nu niet diep op in, want daar is dit artikel niet voor, maar o.a. in de VARAgids van eind februari 2021 staat over wat dit met De Vries gedaan heeft én zijn overstap van de journalistiek via het ondernemerschap naar het burgemeesterschap, een bijzonder indringend verhaal. “Toen ik voor de eerste keer na de ramp weer met vakantie ging, heb ik alles opgeschreven. Niet om er een boek van te maken, wat later toch is gebeurd, maar om het van me af te schrijven, want het bleef me bezighouden. Ik ging toen naar Gran Canaria en heb daar geschreven over wat eerder plaatsvond, terwijl ik tussen de wuivende palmbomen zat. Heel vreemd, maar het heeft wel geholpen.”

Gasplein

We zijn inmiddels op het Gasplein waar De Vries vertelt over hoe het nu is: “Ik heb vrienden over de hele wereld en ga daar naartoe. In Zuid-Amerika, in Thailand, op Curaçao en nog meer plekken. Daar ga ik heen en ze laten me van alles zien en ik maak kennis met mensen daar. Ik hecht niet zo aan materiele zaken, maar meer aan ervaringen. En op de manier waarop ik nu reis doe ik heel veel verschillende ervaringen op.” Met een ondernemersclub waarin hij actief was bezochten ze onder andere Roemenië, waar in De IJsselbode, toen Linqenda na de verhuizing door burgemeester De Vries werd geopend, al eerder iets over stond geschreven, maar ook India en Tanzania, waar ze als ondernemers een bescheiden bijdrage (dat realiseert hij zich ook wel) leverden aan de lokale problematiek. “Zo kom je bijvoorbeeld in aanraking met daklozen, maar je hoort ook dat de lokale bevolking met een soort gemeenschapszin die mensen niet aan hun lot overlaat. We moeten ook in Nederland oog hebben voor de mensen die het hier moeilijk hebben. Dat kan op veel manieren en een daklozenkrant kopen is een goede eerste stap, maar wel het minste wat je kan doen.”

“Als je ervoor openstaat kun je trouwens heel makkelijk contact maken met anderen. Zo kwam ik hier laatst een Poolse tegen, die niet wist wie ik was, en toen ik een praatje met haar aanknoopte liet ze me haar onderkomen zien en vertelde van alles.”

Groenekade

We lopen over de Groenekade. De sloot ernaast is nog een restant van de zuidelijke vestingwerken. “Dat sluit mooi aan bij dit jaar”, vertelt De Vries, “want ik blijf tijdens mijn vakantie in het Groene Hart. Dat ken ik nog niet echt en heb nu mooi de tijd om het te verkennen. Ik ga vooral veel fietsen. En ik ga allerlei plaatsen en plaatsjes bezoeken. En”, voegt hij eraan toe, “kijken of ik in mijn werk ook gebruik kan maken van de ervaringen die ik hier opdoe.”

Wellicht bent u, als lezer meegelopen, maar heeft u toch het ommetje gemist. Zowel burgemeester Danny de Vries als u kunt onder andere bij de site van de Oude Hollandse Waterlinie ongetwijfeld iets van uw gading vinden. Of in deze of een andere Recreatiebijlage van De IJsselbode.

Aad Kuiper