Na 23 jaar neemt Elzemiek afscheid van het Lodewijkje.
Na 23 jaar neemt Elzemiek afscheid van het Lodewijkje. Sjoukje Dijkstra

Juf Elzemiek neemt afscheid van peutergroep het Lodewijkje

Algemeen

23 jaar geleden kwam pedagogisch medewerker Elzemiek Koren (toen nog 41) binnen bij het Lodewijkje. Nu is het tijd om met pensioen te gaan. Collega’s en kinderen zullen haar missen. “Zonder Elzemiek zal het niet hetzelfde zijn”, vindt haar collega Helma.

Elzemiek memoreert hoe het was, toen ze hier binnen kwam. “We hadden in elke ruimte een zandbak binnen. Dat zou je nu niet meer verzinnen. De kinderen vonden het fantastisch.” Dat ze het zo lang kon volhouden, komt volgens haar mede door het leuke en hechte team. En ook door de ouders. Ondanks dat ze zelf uit Nieuwegein komt, voelde ze zich vanaf dag één onderdeel van de Montfoortse gemeenschap. “Ik heb me nooit een buitenstaander gevoeld. Ik werd direct opgenomen.” Ze geeft toe zelfs meer mensen hier in Montfoort te kennen dan in Nieuwegein waar ze woont. En dat is ook niet zo gek. In 23 jaar tijd zag ze honderden kinderen met hun ouders voorbij komen.

Bewust afgebouwd

Het laatste jaar heeft ze heel bewust afgebouwd. Mede door corona is het wat makkelijker afscheid nemen, vindt ze. “Er waren natuurlijk de lockdowns, en je ziet ook ouders al veel minder, omdat ze alleen maar hun kind komen brengen en ophalen.” Ze heeft het wel gemist in de coronatijd, de ouders die binnenkwamen voor de koffie. “Dan bespreek je toch net eventjes wat meer.”
Ze vertelt dat toen ze een jaar geleden haar vertrek aankondigde, werd gevraagd of het ook in de notulen moest. “Toen gaf ik aan: wacht er nog maar even mee. Ik wist niet zeker hoe het ging lopen. Je sluit toch een belangrijke periode af. Lief en leed deelden we: kinderen die uit huis gingen, eerste kleinkinderen, ziekte, enzovoorts. Dat ik nu stop, is niet omdat ik het werk niet leuk vind. Ik stop, omdat ik denk dat het tijd is om te stoppen. Ik ben nu 64. Mijn man ging al een paar maanden terug met pensioen. We willen er lekker van gaan genieten samen. Ik ga niet achter de geraniums hoor”, zegt ze met een lach. “We gaan fietsen, wandelen, oppassen op de kleinkinderen. Misschien pakken we weer een cursus Spaans op.”

Geknokt

Dat ze vanaf het begin op dezelfde locatie heeft gezeten, vindt ze bijzonder. “We hebben wel roerige tijden gekend hier natuurlijk. Al vrij snel toen we erin zaten, was het: we moeten eruit, want het was oud en versleten. We hebben gesprekken gehad over de Brede school. En natuurlijk hadden we een paar jaar geleden een vrij intensieve periode, toen we als zelfstandige peutergroep niet meer rendabel bleken.” Het was in 2016 toen de subsidie van de peutergroep om onduidelijke redenen geschrapt werd, en het Lodewijkje genoodzaakt werd om te verhuizen. Van de verhuizing kwam het nooit. Wel was er de overname door Kind & Co. “Dat we ons hebben laten overnemen was uiteindelijk voor iedereen het beste. Dat we bleven bestaan, was het belangrijkste. Daarvoor hebben we met z’n allen geknokt. Ik vond dat wel een mooie tijd. Vooral vanwege de ouders die zij aan zij met ons meevochten en meewerkten om het te behouden. Dat was hartverwarmend. Je stond er nooit alleen voor. Ouders en bestuur waren altijd heel betrokken.” Dat ze de verhuizing niet meer mee zal maken, vindt ze niet zo erg. “Hier hebben kinderen heel veel ruimte. De afstemming met de scholen zal wel wat gemakkelijker verlopen, als ze onder een dak zitten.”

Spil

Daarmee zal volgens Elzemiek ook wel een hoofdstuk worden afgesloten. De peutergroep is en was volgens haar toch altijd wel een spil in de Montfoortse samenleving. “Veel ouders kwam ik later ook nog wel tegen, bijvoorbeeld op de Voorjaarsmarkt, waar we ook altijd stonden. De stroopwafelacties en spelletjesdagen waren altijd een groot succes. Daar kwamen veel mensen op af. Ook als de kinderen al van de peutergroep af waren.”
Ze hoopt nu en dan nog wel eens te komen buurten. Het werk met de kinderen heeft ze altijd fantastisch gevonden. Wat ze belangrijk vindt: “Neem kinderen serieus, hoe klein ze ook zijn. Ze moeten weten dat ze op jou vertrouwen kunnen. Het is ook een uitdaging om ook met kinderen, die zichzelf wat in de weg zitten, een band te krijgen. Het leuke van deze leeftijd is dat je ze een basis kunt geven, om goed van start te kunnen gaan op de basisschool. Natuurlijk hoop je dan dat elk kind goed terecht komt.”

Voorpaginanieuws

Deze week woensdag is haar allerlaatste dag. Ze zal door al haar collega’s erg gemist worden. Elzemiek denkt dat ze ook wel een traantje zal plengen bij haar afscheid. “Je leeft er toch naar toe, maar zal wel vreemd zijn.” Carola Hoekstra van Kind en Co zegt dat het toch anders zal zijn, als Elzemiek eenmaal echt weg is. “Nee joh”, zegt Elzemiek. “Jullie gaan gewoon door.” “Hopelijk wordt ze voorpaginanieuws, want dat verdient ze!”

Sjoukje Dijkstra

Zonder Elzemiek zal het niet hetzelfde zijn.
Afbeelding
Bianca Tettero en de ReadShop 2 minuten geleden
Suzanne Pruijssers vertelt de vele aanwezigen over de Palliatieve zorg.
Zorg rondom levenseinde bespreekbaar maken 1 uur geleden
Afbeelding
Kruiswegviering 1 uur geleden
Afbeelding
Open Dag bij SVO met Christian Haasjes 2 uur geleden
Afbeelding
Boomband spijkeren 5 uur geleden
Afbeelding
Kruiswegviering 7 uur geleden
Afbeelding
Oud IJzer actie Ons Genoegen 10 uur geleden
Een foto van het team. Helaas was Norah afwezig.Boven: Frank, Cees, Selina, Isa, Shewit, Liv, Jasmijn, Charlie, Guido.Onder: Fabiënne, Olivia, Eva, Amber, Fayenne.
Montfoortse MO11-1 stelt kampioenschap veilig gisteren