Skibril op en ziekhuishoppen

‘Niets verwacht, veel gehoopt!’

Donderdag 23 december 2021, deze donderdag zag er een jaar geleden heel anders uit voor de familie Van Alphen (Hans & Anja).

Virus besmettelijk

Op 13 december 2020 wordt hun schoonzoon 50 jaar, een goede reden om 1,5 meter afstand houdend op visite te gaan. De dag erna worden ze gebeld, hun dochter die werkt in de zorg, test positief, evenals de rest van haar gezin.

Op 17 december testen zowel Hans als Anja positief op Corona. Anja krijgt zware griepverschijnselen, Hans wordt na 5,5 dag heel erg ziek. Met twee jassen aan en rillingen wordt de huisarts gebeld. Gehuld in een Covidpak komt de arts op visite. Na overleg met de longarts wordt besloten dat Hans met de ambulance naar het ziekenhuis gaat.

Hans omschrijft het gevoel als een glijbaan. “Ik kreeg het steeds benauwder en mijn lichaam ging steeds harder werken; het leek wel een hardloopwedstrijd waar geen einde aankwam.” Hans loopt nog naar de ambulance, zijn vrouw zet hem een petje op tegen de kou.

Tweede Golf: kerst 2020

Kerstochtend 2020 krijgt Hans zuurstof toegediend en een kerstchocolaatje en lichtje bij het ontbijt. De afdeling in Gouda wordt wegens personeelsgebrek gesloten. Hans wordt met een speciale ambulance naar Leiderdorp gebracht. Op dat moment kan hij met behulp van zuurstof nog lopen en zelfstandig naar het toilet. Onderwijl ziet hij de bedden in de gang en krijgt hij flarden van nieuwsberichten te zien, waarin nog veel onduidelijk is over dit virus. Na 2,5 dag is het aan de dokter en zusters om tegen Hans en zijn gezin te vertellen dat Hans naar de IC gaat, in coma wordt gebracht en beademd zal worden.

Onwetendheid

Zijn vrouw en kinderen krijgen een spoedcursus covidpak ‘marsmannetje’ aantrekken en skibril opzetten. Om de dag mogen zij met twee personen een half uur naar Hans toe. De andere dagen worden zij door een verpleegkundige gebeld over de situatie in het ziekenhuis.

Telefoon en IPAD, die mee naar huis moesten, moeten tien dagen in een plastic zakje; Anja heeft hier geregeld om gelachen als de telefoon het zakje weer in beweging bracht. De onwetendheid was zo groot, je durfde echt de telefoon niet eerder dan na tien dagen uit het zakje te halen. De illusie dat we het virus konden stoppen, overheerste in die tijd nog. Tijdens de revalidatie worden de IPAD en de telefoon Hans zijn steun en toeverlaat.

Ziekenhuishoppen

Op Oudejaarsavond moeten er in Leiderdorp twee spoedbedden vrij komen. Hans wordt overgeplaatst naar het LUMC, dit wordt geregeld door een uitplaatsbureau. Het duurt anderhalve dag voordat de familie duidelijkheid heeft over het ziekenhuis waar Hans naar toegaat.

Communiceren

Op donderdag 7 januari 2021 (in Amerika wordt het Capitool bestormd) ontwaakt Hans langzaam. Het eerste dat hem opviel waren de klokken die op zijn ooghoogte hingen. Zijn vingers kon hij langzaam meebewegen op het ritme van de klok. Zijn armen zijn vastgemaakt aan het ziekenhuisbed.

Voor de zekerheid houden ze de tube (beademingsbuis) nog vier dagen in zijn keel. Hans die steeds meer bij zinnen komt, wil graag communiceren dat hij de tube eruit wil, maar weet niet hoe. Anja tekent op een papier een toetsenbord waarop Hans de letters kan aanwijzen. Hans heeft voldoende energie om D O V te typen (het woord d o k t e r kost hem te veel energie). Anja denkt er een nachtje over na en komt tot de conclusie dat hij vast DOVE.. aanwijst, ze oppert tegen haar kinderen dat hij vast zijn gehoorapparaat in wil. Later lachen ze hier om!

Eind januari mag Hans het ziekenhuis verlaten en gaat hij naar een revalidatiecentrum in Den Haag, omdat hij nog helemaal niets kan, amper staan, zijn armen en handen doen het nog niet. Heel confronterend! Na intensieve begeleiding mag hij begin maart naar huis.

Inmiddels gaat het redelijk goed met Hans en heeft hij nog twee keer fysiotherapie per week, zijn rechterbeen heeft nog aandacht nodig. Hans doet nu mee met onderzoeken, zodat de wetenschap zich (snel) kan ontwikkelen.

Skiën

Anja heeft in de tijd een dagboek met foto’s bijgehouden. Dit is een houvast als ze een jaar later terugblikken. Anja grapt: “ Zo wij hadden onze skitocht er weer op zitten”; als zij foto’s ziet van haar IC bezoeken aan haar man.

Op tv een jongeman die zijn skibril in zijn koffer doet, vorig jaar was het de eerste keer in zijn leven dat hij de skivakantie heeft overgeslagen; dat ging hem dit jaar echt niet gebeuren!

Hans gelooft erin dat met elkaar blijven praten over al dan niet vaccineren het beste medicijn is, om polarisatie te voorkomen. Hans zijn longen waren niet het sterkste orgaan van zijn lichaam, maar hij dronk en rookte niet en was niet te zwaar. Een paar weken voor zijn opname fietste hij nog een tocht van 60 km op een dag in Noord-Duitsland. Hij is dankbaar dat hij deze kerst met zijn familie kan vieren en zijn dankbaarheid gaat uit naar iedereen die belangstelling toonde tijdens ziekteproces en naar iedereen in de zorgsector die nog steeds dagelijks meerdere skibrillen opzetten!

Hester van der Vlist