Verkeersinfarct?
AlgemeenEn daar stond je dan... met je goede gedrag. Je kon niet rechtsom, niet linksom. Terwijl aan alle kanten het verkeer vastliep. Wat zul je peentjes gezweet hebben. Precies dit is wat in Montfoort niet een keer, niet twee keer, maar veel vaker gebeurt. En dan zit het vast. Resultaat: veel frustratie, maar vooral: onveilige situaties.
Het zou beter worden voor inwoners en bezoekers van Montfoort. In plaats daarvan heeft het verkeerscirculatieplan Montfoort van de regen in de drup geholpen. Met dit als resultaat.
Ergens is het ook symbolisch. We zitten vast. Gaan niet vooruit, niet achteruit. We staan stil. Stilstand is uiteindelijk achteruitgang. In dit letterlijke geval, betekent het dat de binnenstad van Montfoort steeds onbereikbaarder wordt.
Ondertussen moeten er overal maar parkeerplaatsen komen. Wel parkeerplaatsen, maar geen huizen. Wie gaat auto’s parkeren, daar waar straks geen mensen wonen?
De binnenstad van Montfoort loopt leeg als je er niet normaal doorheen kunt gaan. Winkeliers verkassen dan liever naar plekken waar ze wel bereikbaar zijn. Haal je de winkels uit het centrum, haal je het hart uit een stad. Zo simpel is het.
Het is dan zo jammer dat dergelijke plannen vaak bedacht worden door ambtenaren achter bureaus. Doe je jas aan, doe een muts op, je sjaal om en maak een wandelingen door het centrum van Montfoort en bekijk zelf hoe het in de praktijk gaat.
Uit recent onderzoek van Movisie bleek dat de kloof tussen inwoners en politiek te groot is. De gemeente Montfoort wilde die kloof dichten. Tot nu toe lijkt de kloof alleen maar groter te worden...
Als er niet geluisterd wordt naar de burger, burgerinitiatieven en organisaties (als BOM) aan de kant geschoven worden, dan is dat het resultaat.
Het verkeersinfarct is dan ten diepste een politiek infarct.
Sjoukje Dijkstra
Sjoukje Dijkstra
