Pastoor van der Mee verlaat St. Barnabasparochie

Afscheid op zondag 4 juli na de Eucharistieviering

Tijdens de Eucharistieviering op zondagmorgen 20 juni heeft pastoor Joost van der Mee meegedeeld dat hij -na ruim 32 respectievelijk 24 jaar- de parochies in Schoonhoven en Haastrecht gaat verlaten. Hij gaat zoals hij zelf zegt een nieuwe uitdaging aan. Met ingang van 15 juli gaat hij voor twee jaar met een nieuwe missieopdracht naar het bisdom Groningen-Leeuwarden. Hij gaat in het noorden van Nederland met gezinnen werken aan de opbouw van de kerk door de verkondiging van het evangelie vanuit de Neocatechumenale Weg. Een weg van ‘her’ ontwikkeling van het christen-zijn. Inmiddels zijn alle parochianen schriftelijk van zijn vertrek op de hoogte gebracht.

In een brief van het Bisdom Rotterdam laat bisschop Van den Hende weten dat Van der Mee priester blijft van het bisdom Rotterdam. “Desgevraagd heb ik hem met vertrouwen vrijgesteld voor zijn nieuwe pastorale en missionaire taak als priester. Als bisdom Rotterdam zullen wij hem in zijn leven en werken ondersteunen.”

In de ontstane pastorale vacature zal eerst een waarnemend pastoor benoemd worden. In een later stadium zal er een permanente opvolging van pastoor Van der Mee komen.

Meeleven

In een gesprek zegt de pastoor dat hij met pijn in het hart de parochie gaat verlaten. De parochie werd zijn leven.

In 1997 is hij vanuit Schoonhoven in Haastrecht benoemd. En de parochie is meer voor hem gaan leven toen hij in 2000 hier kwam wonen. “Dan leer je de mensen kennen en zit je onder de mensen. Je leeft met ze mee in allerlei situaties. Ik denk bijvoorbeeld aan de kinderen die ik heb mogen dopen, of de voorbereiding op de eerste communie en het heilig vormsel, er waren trouwerijen en ik heb zieken begeleid en dierbaren begraven. De uitvaarten heb ik als het meest intense ervaren. Je kunt dan de mensen in hun verdriet bijstaan en hen een woord van hoop geven.”

Het geven van catechese aan kinderen en jongeren heeft hij altijd heel prettig gevonden. Hij deed dit eerst op school en later in parochieverband. “Door met de kinderen over het geloof te praten, heb ik veel geleerd. Ze zijn zo puur en geloven met hun hart.”

Vergeving

Terugkijkend vindt Van der Mee dat hij met de parochianen veel beleefd heeft. “Ik heb met zo veel mensen zo goed kunnen samenwerken. Er waren veel goede momenten, te veel om op te noemen, en ook moeilijke waar het niet altijd goed ging met elkaar. We hebben zo veel in al die jaren kunnen doen. En ik kan alleen om vergeving vragen waar ik zaken niet goed heb gedaan en mensen heb gekwetst.”

Hoogtepunten

De twee restauraties, één binnen de kerk en de ander buiten vindt de scheidende pastoor wel de hoogtepunten in zijn Haastrechtse periode. Met als sluitstuk de Mariakapel. “Boven mijn verwachting komen er elke dag mensen en worden kaarsjes aangestoken.” Een ander hoogtepunt vindt hij zijn zilveren priesterjubileum. Dit heeft hij heel intens met de parochie gevierd.

Kerkbestuur

De secretaris van het kerkbestuur, Adriaan Houdijk vindt het jammer dat pastoor Van der Mee vertrekt. Hij is dankbaar dat de pastoor zo lang hier heeft mogen zijn. Hij ziet dat Van der Mee een grote liefde voor de kerk heeft gegeven. De liturgie was hem heilig. Aan alle vieringen is zoveel zorg en aandacht besteed. Er was openheid voor de (geestelijke) vernieuwingen in de kerk. Houdijk: “Onze kerkgebouwen staan er na de ingrijpende restauraties goed bij. De pastoor heeft steeds voor voldoende financiële middelen gezorgd. Hij hield niet op om de mensen, binnen en buiten de parochie te vragen bij te dragen.”

Afscheid

Op zondag 4 juli zal er na de Eucharistieviering van 11.00 uur afscheid van pastoor Van der Mee genomen worden. Door de (aflopende) coronamaatregelen zullen er nog wat beperkingen zijn. Bij goed weer zal deze plaats hebben in de pastorietuin en anders in ‘De Thuishaven’. Het kerkbestuur wil nog aangeven dat het geen afscheidsreceptie met handen geven en dergelijke zal zijn, maar een goed samenzijn om elkaar te groeten.

Tot slot zegt pastoor Van der Mee: “Ik ben heel dankbaar dat ik verweven heb kunnen zijn met de parochianen, en dat ik ze deze lange tijd en generaties heb mogen begeleiden.”

Cees Reichard