Ode aan de lassers uit Linschoten
AlgemeenEigenlijk is dat alles wat we van jullie weten. Dat jullie lassers zijn. Dat zei je met een vriendelijke lach, toen je nota bene je vinger lelijk openhaalde aan de kofferbak: “Morgen gewoon weer lassen.” We weten ook, dat jullie zwerfvuil gingen rapen bij Kasteel de Haar. “Omdat het daar zo mooi is.”
Maar nee, het belangrijkste wat we van jullie weten is, dat jullie uit het goede hout gesneden zijn. Wij waren1e Pinksterdag hulpeloos neergestreken bij een picknicktafel ergens op een landweg nabij Woerden. Eén van ons was gevallen en had, naar later bleek, een gebroken wervel. Jullie zagen, dat iets aan het gedrag van die ‘twee oude taarten’ niet klopte. Jullie reden ons voorbij en weer terug uit en parkeerden naast de tafel. Zonder aarzeling werden wij met onze bagage meegenomen en naar onze auto in Breukelen gebracht.
Jongens, we zijn ontroerd en gered!
Met dank en respect, Sylvia Keijser en Elly de Klein.
