Mysterieus

Twee weken geleden tikte ik op maandagmorgen de tekst voor een column, die de burelen van de redactie van De IJsselbode nooit bereikte. En die dus niet gepubliceerd is geworden en die u dus niet heeft kunnen lezen.

De titel was 'Elfste…….'. Ik durfde dat woord op dat moment nog niet voluit te schrijven. De vorst was ingevallen, zou meer dan een week duren en Siberische waarden hebben, maar de heren van de vereniging hadden al in de herfst aangekondigd dat de tocht deze winter vanwege corona niet georganiseerd zou worden. Zelfs als er voldoende ijs zou liggen. En heel even leek het erop, dat dat ijs er wel zou komen. Ik mijmerde over heerlijk zwart ijs, dat zo lekker boldert als je eroverheen rijdt en vroeg mij af wat die aerosolen voor kwaad konden bij die temperaturen. Ik vroeg me af of het OMT zelf daarover een doorwrocht advies kon geven. Niet dat ik daar enige invloed op kan uitoefenen, maar toch.

Helaas, de dooi viel te vroeg weer in, dat elfstedenijs kwam er niet echt, hoewel de laatste winnaar wel een poging waagde het nog eens over te doen moest hij hele stukken in de auto stappen.

Fast Forward naar gisterenmiddag. Op 21 februari zat ik lekker buiten op mijn terras in een heerlijk lentezonnetje een boekje te lezen. In korte mouwen. En ik overpeinsde dat die vroege lentedagen in februari er altijd de reden van waren dat ik nooit op wintersport ging. Na de feestmaand december, die ik altijd thuis wilde doorbrengen vanwege familie enzo, was januari de maand waarin het werk weer riep en in februari waren er altijd wel dagen waarin de lente zich aankondigde, de tuin riep en het verlangen naar sneeuw wegsmolt voor die aankondiging.

Even terug naar die column van twee weken geleden. Zoals altijd stuurde ik die naar het redactieadres en constateerde toen De IJsselbode verscheen dat die niet geplaatst was. Dat was nog nooit gebeurd. Maar de redactie had hem niet ontvangen. Terwijl ze wel de andere artikelen hadden ontvangen en geplaatst.

Ik typ dat emailadres nooit, want Outlook is behulpzaam. Als ik een R intik in de adresregel komt meteen het redactieadres in beeld. Pas afgelopen zaterdag zat er een bericht in mijn mailbox dat er een fatal error (een fatale fout) was opgetreden en de column niet bezorgd had kunnen worden. Een tikfout in het adres was uitgesloten, want dat staat standaard opgeslagen in mijn computer. Waar die column dus in de digitale ether heeft rondgezworven mag Joost weten. Ik verstuur hem deze week maar met een verzoek tot ontvangstbevestiging. Als u dit leest is het dus gelukt.

Trudie Scherpenzeel