Blik op ... Negenentachtig

Dat is het aantal politieke partijen dat zich in Nederland heeft aangemeld voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer in maart. Dat zijn er acht meer dan in 2016, toen van de 81 destijds aangemelde partijen er 28 uiteindelijk echt mee deden. Onder die partijen zijn de Jongeren partij en de partij voor kinderbelangen en de kindpartij. Ook zijn er Blije burgers, de partij In Nederland en de partij Volksbesluit. En een drietal partijen die zich richten op ouderen, als je afgaat op de naam. EVERT! Is de naam van een partij en de partij het zetel genootschap. En de partij Unidos Somos Más (Samen Sterk). Waar die partijen voor staan is vooralsnog onduidelijk. Wie er allemaal echt mee doen wordt duidelijk op 1 februari, wanneer de partijen de kandidatenlijsten moeten hebben ingeleverd. Ik herinner mij nog de vorige verkiezingen, toen ik mij had aangemeld om te tellen in Montfoort. De verkiezingsbiljetten waren toen zo groot, dat ze breder waren dan mijn armen wijd gingen en ik een artikel schreef voor ons lijfblad onder de titel: op jacht naar de stip. Want hoewel de bovenkant (lees de lijsttrekkers) nog wel redelijk te scannen was, was het een uitdaging om de voorkeurstemmen op te sporen op die lellen van vellen. Nog afgezien van de ruimte die nodig was om al die vellen uit te spreiden op de tafels van de Antoniushof. Er moest in twee tranches worden geteld, simpelweg omdat de grote zaal onvoldoende ruimte bood voor 28 tafels.

Is dat nou goed voor de democratie, zo vraag ik mij af. Er is zeker sprake van enthousiasme om een politieke partij op te richten. Dat geeft blijk van betrokkenheid. Dat is positief. Maar is het tevens een teken van een afnemende bereidheid tot het sluiten van compromissen? Want dat is toch het wezen van de Nederlandse politiek. Aangezien er nooit één partij de absolute meerderheid heeft (gelukkig maar, want in landen met een stelsel met twee partijen is politiek nog veel polariserender dan bij ons. Zie het Brexitdrama en de bestorming van het Capitool) is die bereidheid tot het sluiten van compromissen een absolute noodzaak om te kunnen regeren. En daarvoor is het wel handig als je een bredere visie op de maatschappij hebt dan om voor zetels te gaan op basis van één item in die maatschappij. Zou de drempel omhoog moeten voor het meedoen aan verkiezingen? Ik ben geneigd te denken van wel. Nu moet je per kieskring (ongeveer 20) 30 handtekeningen ophalen om je te registreren. Met een beetje een breed netwerk van de kandidaten zijn die handtekeningen onder familie en vrienden snel geregeld. En het kost maar 450 euro om een partij te registreren. Benieuwd hoe groot die stembiljetten dit jaar worden.

Trudie Scherpenzeel