Lijdzaamheid

Dezer dagen worden in heel Nederland weer de gemeentelijke begrotingen behandeld. En wat mij verbaast is de lijdzaamheid waarmee de raden de voortdurende kortingen op het gemeentefonds en daarmee de kortingen op de budgetten van de gemeenten ondergaan. Die kortingen komen van het Rijk, dat stelselmatig van mening is dat gemeenten met steeds minder stro steeds meer tichelen kunnen bakken. Voor wie niet thuis is in het Bijbels jargon: het joodse volk in ballingschap in Egypte moest slavenarbeid verrichten door tegels te bakken voor de Egyptische bouwwerken. De onderdrukker vond dat ze niet hard genoeg werkten en verstrekte steeds minder materiaal, dat de slaven zelf moesten gaan zoeken, zonder dat de productie daaronder zou lijden.

De effecten zijn inmiddels bekend: steeds meer gemeenten krijgen de begroting niet rond, er zijn lange wachtlijsten in de jeugdzorg en met de WMO gaat het ook niet goed sinds de invoering van het abonnementstarief, waarbij zonder aanzien des persoons iedereen huishoudelijke hulp kan krijgen terwijl de vergoeding is gehalveerd. Voor de invoering van de omgevingswet moeten gemeenten een geweldige hoeveelheid mankracht leveren zonder vergoeding (het Rijk neemt de kosten voor het bijbehorende automatiseringssysteem voor zijn rekening) en over de opschalingskorting heb ik hier al eerder geschreven. Kort gezegd: gemeenten kleiner dan 100.000 inwoners worden door die korting de duimschroeven aangedraaid om 'vrijwillig' over te gaan tot herindeling. En dan komt daar volgend jaar nog de herverdeling van het gemeentefonds bij, die ook ten koste gaat van de kleinere gemeenten.

Het bracht de Montfoortse raad ertoe een motie aan te nemen waarin het college opdracht krijgt om de mogelijkheden voor herindeling te gaan onderzoeken en zo meer toegang te krijgen tot Rijksgeld.

Volgend jaar zijn er verkiezingen. En hoewel het niet in de aard van lagere overheden ligt om in opstand te komen tegen hogere overheden lijkt mij de tijd gekomen om massaal tot actie over te gaan.

Raden: bombardeer uw politieke partijen op landelijk niveau met praktijkvoorbeelden uit uw eigen gemeente wat dit destructieve beleid allemaal te weeg brengt in het snijden in voorzieningen en het verhogen van de plaatselijke lasten. Laat ze weten dat de lastenverlichtingen van de laatste jaren op Rijksniveau noodgedwongen voor een groot deel weer te niet zijn gedaan door plaatselijke lastenverzwaringen om de begroting rond te krijgen. Terwijl men op landelijk niveau mooi weer speelt met lastenverlichting krijgen de hardwerkende, goedwillende en soms radeloze gemeenten de kritiek van de burgers over zich heen.

Kom in opstand. Voer actie. Harde actie. Helaas kunt u niet naar het Malieveld, maar er zijn andere acties te bedenken. Benader regionale omroepen voor reportages. Bestook Den Haag met publiciteit. Doe iets. Laat u niet meer dwingen in bochten die niet meer te nemen zijn.

Ik was ooit raadslid, ik weet dus wat ik zeg. En ik heb respect voor wat er de afgelopen jaren allemaal is gedaan om de gaten te dichten, maar genoeg is genoeg!

Trudie Scherpenzeel